فراوانی نسبی و برخی عوامل خطرساز پیتیریازیس ورسیکالر در دبیرستان های دخترانه شهر بیرجند، ۱۳۸۸

زمینه و هدف: پیتیریازیس ورسیکالر یک عفونت قارچی شایع، مزمن و عودکننده پوست است که عوامل محیطی متعددی را در ایجاد آن دخیل دانستهاند. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی نسبی پیتیریازیس ورسیکالر و بررسی برخی عوامل خطرساز آن در دبیرستانهای دخترانه شهر بیرجند در سال ۱۳۸۸، انجام شد.   روش تحقیق: در این مطالعه مقطعی و توصیفی- تحلیلی با روش نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای، ۱۹۷۰ دانشآموز دختر انتخاب شدند. برای همه افراد پرسشنامه خودساخته بر اساس اهداف طرح تکمیل شد. تشخیص بیماری توسط معاینه بالینی مطرح و با روش آزمایشگاهی تایید گردید. دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (ویرایش ۵/۱۱) در سطح معنیداری ۰۵/۰>P، تجزیه و تحلیل شدند.   یافته ها: در این مطالعه، فراوانی نسبی پیتیریازیس ورسیکالر در دبیرستانهای دخترانه شهر بیرجند ۷/۲% بود. بیشترین میزان ابتلا در گروه سنی ۱۷-۱۸ ساله (۸۶%) بود. بیشترین منطقه درگیر بدن ناحیه گردن (۴/۴۳%) بود و بازو کمترین میزان درگیری را داشت (۹/۱%). در بین عوامل خطرساز مورد مطالعه، ارتباط معنیداری بین بروز بیماری با سابقه فامیلی (۰۰۲/۰=P) و سابقه ابتلا قبلی (۰۰۱/۰>P) مشاهده شد؛ اما سن و تعداد دفعات استحمام در هفته، ارتباط معنیداری نداشتند.   نتیجه گیری: با توجه به میزان شیوع پیتیریازیس ورسیکالر در بین دانشآموزان دختر دبیرستانهای شهر بیرجند و اثر بعضی عوامل مساعدکننده، مراجعه به متخصص پوست و آموزشهای لازم به خانوادهها درباره این بیماری توصیه میشود.

Keywords:

Pityriasis versicolor , Prevalence , Risk factors , female students , پیتیریازیس ورسیکالر , شیوع , عوامل خطرساز , دانش آموزان دختر