رابطه توکل به خدا و خودکارآمدی با سلامت روان بیماران دیابتی تیپ ۲

زمینه و هدف: دیابت شیرین، از بیماریهای مزمن شایع جهان و تهدیدکننده سلامت روانی میباشد. عوامل متعددی از جمله تقویت ایمان دینی و افزایش توان خودمراقبتی، در درمان و کنترل عوارض این بیماری موثر است. این پژوهش، با هدف بررسی نقش توکل به خدا و خودکارآمدی بر سلامت روان بیماران دیابتی نوع ۲ انجام شده است. روش تحقیق: این مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع همبستگی، بر روی ۲۰۴ نفر از بیماران دیابتی نوع ۲ که به روش تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند، انجام شد. توکل به خدا، خودکارآمدی و سلامت روان بیماران، با استفاده از پرسشنامههای استاندارد توکل به خدا،DMSES و GHQ-۲۸ اندازهگیری شد. دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (ویرایش ۱۳)، ضریب همبستگی پیرسون، آزمون آماری T-Test و رگرسیون چندگانه در سطح ۰۵/۰=α تحلیل شدند. یافته ها: یافتهها نشان داد که بین دو جنس، از نظر توکل به خدا، خودکارآمدی و سلامتروان، در سطح ۰۵/۰P< تفاوت معنی داری وجود ندارد؛ همچنین ضریب همبستگی پیرسون بین توکل به خدا و خودکارآمدی (۰۰۱/۰P< و ۴۵/۰=r)، سلامتروان و توکل به خدا (۰۰۱/۰>P و ۵۶/۰-=r) و سلامتروان و خودکارآمدی (۰۰۱/۰>P و ۴۴/۰-=r) معنی دار بود. تحلیل رگرسیون نشان داد که توکل به خدا و خودکارآمدی، ۳۵% واریانس سلامت روان بیماران دیابتی را تبیین می کند و پیشبینی کننده ای قوی برای آن میباشد. نتیجه گیری: با توجه به افزایش شیوع دیابت شیرین، این بیماری از مشکلات مهم بهداشتی جهان محسوب میشود؛ بنابراین، مداخله برای افزایش ایمان معنوی و خودکارآمدی در جهت انجام فعالیتهای خود مراقبتی، در کاهش آسیبهای دیابت مفید خواهد بود.

Keywords:

Trust in God , Self-efficacy , Mental health , Type ۲ diabetes , توکل به خدا , خودکارآمدی در مدیریت دیابت , سلامت روان , دیابت نوع ۲