مقایسه تاب آوری، سلامت روان و میزان اضطراب سلامت در کادر درمان شاغل در بخش های کرونا و غیرکرونا بیمارستان های نیروی زمینی ارتش تهران سال ۱۴۰۰-۱۴۰۱

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تاب آوری، سلامت روانی و اضطراب سلامت در کادر درمان شاغل در بخش های کرونا و غیرکرونا بود. روش کار: طرح پژوهش حاضر، علی-مقایسه ای بود. جامعه آماری، شامل تمامی کارکنان شاغل در بیمارستان های نیروی زمینی ارتش تهران بود که در سال ۱۴۰۱ مشغول به خدمت بودند. از این جامعه آماری، به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، تعداد ۲۷۸ نفر انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه تاب آوری (CD-RISC)، پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ) و پرسشنامه اضطراب سلامت (HAI) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با استفاده از روش های آماری روش تحلیل واریانس چندراهه و با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۳ صورت گرفت. یافته­ها: نتایج بیانگر آن بود که بین دو گروه آزمودنی های کادر درمان شاغل در بخش های ICU کرونا و بخش های غیرکرونا در تاب آوری، سلامت روانی به جز در خرده مقیاس کارکرد اجتماعی و اضطراب سلامت تفاوت در سطح ۰۵/۰p≤ وجود دارد. هم چنین، نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که میانگین نمرات تاب آوری، سلامت روانی و اضطراب سلامت در گروه کادر درمان بخش غیرکرونا بهتر بود. از سویی، در نمرات تاب آوری، سلامت روانی به جز خرده مقیاس کارکرد اجتماعی و اضطراب سلامت بین دو گروه تفاوت وجود داشت. نتیجه­گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت که پرستاران بخش کرونا بهداشت روانی کمتری را در خود احساس می کنند، همین امر منجر به بروز اختلالات روانشناختی در آنان می شود که نیازمند توجه و بررسی بیشتر توسط مسئولان مربوطه می باشد.

Keywords:

resilience , mental health , health anxiety , corona. , تاب آوری , سلامت روانی , اضطراب سلامت , کرونا.