بررسی استرس شغلی رانندگان اتوبوس های شهری در مواجهه روزانه با صدا و ارتعاش

مقدمه و هدف: رانندگان اتوبوس با عوامل زیان آوری از قبیل صدا و ارتعاش مواجهه دارند که ممکن است منجر به افزایش سطح استرس شغلی در آن ها شود. این مطالعه با هدف ارزیابی استرس شغلی رانندگان اتوبوس های شهری در مواجهه روزانه با صدا و ارتعاش انجام شده است. روش اجرا: این مطالعه مقطعی با مشارکت ۱۰۳ نفر از رانندگان اتوبوس های شهری همدان در سال ۱۳۹۹ انجام شد. از دستگاه های Svan ۱۰۴  و Svan ۱۰۶  برای ارزیابی مواجهه روزانه رانندگان با صدا و ارتعاش تمام بدن و دست-بازو استفاده شد. استرس شغلی از طریق پرسشنامه فیلیپ ال رایس اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نسخه ۲۴ نرم افزار SPSS در سطح معناداری ۰/۰۵ کمک گرفته شد. نتایج: میانگین مواجهه رانندگان با صدا برابر با ۳/۵±۷۹/۵۰ دسی بل و میانگین شتاب معادل ارتعاش تمام بدن و دست-بازو به ترتیب برابر با ۰/۱۶± ۰/۶۲و ۰۶/۰±۰/۴۴ متر بر مجذور ثانیه بود. بیشتر رانندگان (۴/۸۷ درصد) دارای استرس شغلی شدید بودند. بین امتیاز استرس شغلی و  مواجهه با صدا همبستگی مثبت و معناداری مشاهده شد. در حالی که مواجهه با ارتعاش تمام بدن و دست –بازو، همبستگی معناداری با امتیاز استرس شغلی نداشت. نتیجه گیری: با توجه به بالا بودن شیوع استرس شغلی شدید در بین رانندگان اتوبوس های شهری و همبستگی معناداری که بین مواجهه با صدا و استرس شغلی مشاهده شد توصیه می شود که با سرویس های دوره ای و جایگزینی اتوبوس های فرسوده، تدابیری برای کاهش سطح مواجهه رانندگان با صدا اندیشیده شود.

Keywords:

Job stress , noise , whole body vibration , hand-arm vibration , bus drivers , استرس شغلی , صدا , ارتعاش تمام بدن , ارتعاش دست-بازو , رانندگان اتوبوس