ارتباط سندرم متابولیک با کیفیت زندگی کارکنان شرکت راه آهن شهر مشهد

سابقه و هدف: با توجه به شیوع بالای سندرم متابولیک در ایران و تاثیر ابتلا به این سندرم بر کاهش کیفیت زندگی و عملکرد شناختی و اهمیت سلامت کارکنان شرکت راه آهن در افزایش کیفیت خدمات ریلی، این مطالعه با هدف بررسی کیفیت زندگی کارکنان شرکت راه آهن بر اساس ابتلای آن ها به سندرم متابولیک انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی- تحلیلی، بر روی ۴۰۹ نفر از کارکنان صنعت ریلی که جهت انجام معاینات سالیانه به درمانگاه طب کار مراجعه کرده بودند، انجام شد. ویژگی های دموگرافیک ثبت گردید و شاخص توده بدنی، فشارخون و دور کمر کارکنان اندازه گیری شد. همچنین نمونه خون از شرکت کنندگان برای ارزیابی آزمایشگاهی قند خون ناشتا، HDL و تری گلیسیرید گرفته شد. سندرم متابولیک بر اساس معیارهای ATP III تعریف شد. در نهایت نمره کیفیت زندگی بین دو گروه مورد مطالعه یعنی افراد مبتلا به سندرم متابولیک و افراد غیر مبتلا به سندرم متابولیک بر اساس پرسشنامه سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL-BREF) مقایسه شد. یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان به طور کلی ۶/۴ ± ۳۸/۶۵ سال بود. سابقه کار در گروه مبتلا بیش تر از گروه غیر مبتلا بود (۰/۰۰۵ P=).BMI  در گروه مبتلا به طور معنی داری بیش تر از گروه غیر مبتلا گزارش شد (۰/۰۰۱P<). میانگین نمرات سلامت جسمانی (۴۷/۱ ± ۳۶/۱۱) و همچنین روابط اجتماعی در افراد غیر مبتلا به سندرم متابولیک بیش تر از گروه مبتلا بود (به ترتیب ۰/۰۰۱ P< و ۰/۰۰۱ P=). میانگین نمره سلامت روانی در افراد مبتلا به سندرم متابولیک بیش تر از افراد غیر مبتلا بود (۰/۰۲ P=) و میانگین نمره سلامت محیط بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت (۰/۳۱ P=). استنتاج: سندرم متابولیک می تواند بر روی کیفیت زندگی کارکنان، از جمله سلامت جسمانی، روانی و اجتماعی آن ها تاثیرگذار باشد.

Keywords:

quality of life , railways , metabolic syndrome , کیفیت زندگی , راه آهن , سندرم متابولیک