برنامه ریزی رسیدن به توسعه پایدار سرمایه اقتصادی در شهرداری ها

شاید مهمترین و ارزشمندترین دارایی همه ما دانشی است که در طول زندگی خود کسب کرده ایم. این دانایی چراغ راه فردای ماست. دانایی مجموعه ای از تجارب و آموخته هایی است که مسیر پیش روی ما را روشنتر خواهد کرد. این دانش برای سازمان ها و شرکت ها نیز بسیار حیاتی و اررزشمند است و مدیریت این دانش می تواند برای سازمان ارزش آفرین باشد. دانش ثروت است و مدیریت دانش به معنای مدیریت ثروت نیز خواهد بود. روزانه اطلاعات و داده های فراوانی در یک سازمان کشف و یا تولید می گردد. این اطلاعات به سبب تجربه فردی، مواجه با مشکلات و حل آنها، آموزش کارکنان و انتقال دانش و تجربه از افراد دارای مهارت به نیروی های تازه کار تولید می گردد. بدیهی است که از دست رفتن این اطلاعات مهم و کشف دوباره آنها برای هر سازمان بسیار پرهزینه خواهد بود. در این میان نقش مدیریت دانش هویدا خواهد شد. توسعه پایدار که امروزه یکی از موضوعات اصلی مورد بحث محافل توسعه ور برنامه ریزی است، خود، برآیند انگاره های مختلف توسعه است. در عین حال از این مفهوم نیز مانند خورد مفهوم توسعه، برداشت های گوناگونی شده است. در توسعه پایدار انسانی، پایداری در تمامی ابعاد اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی مورد تاکید قرار می گیرد و عقیده بر این است که بدون پایداری و ایجاد تعادل و توازن در تمامی ابعاد جامعه نمی توان به یک توسعه با دوام دست یافت. به منظور نیل به این هدف، توسعه به سان سیستمی نگریسته می شود که عناصر اصلی آن، مردم، منابع و سرزمین به شمار می روند و ترکیب مطلوب این عناصر برمبنای مشارکت و در قالب یک ساختار اجتماعی، اقتصادی و فضایی مناسب به معنای دست یابی به توسعه خواهد بود. برای رسیدن به الگوی توسعه مطلوب یا استفاده صحیح از منابع و فرصتها و توزیع عادلانه آن، مشارکت مردم به عنوان عاملی اصلی و محوری به شمار می رود که تلفیقی و ترکیب عناصر اصلی در جریان توسعه و به فعلیت در آوردن آنها را بر عهده دارد.

Keywords:

واژه کلیدی: توسعه مطلوب , توسعه پایدار , مشارکت