تاثیر شبکه های نوآوری مشترک بر عملکرد توسعه محصول جدید: نقش میانجی قابلیت نوآوری و تعدیلگری قابلیت دوسوتوانی

با توجه به تغییر و تحولات در صنعت، تکنولوژی و خواستههای مشتریان، توجه به توسعه محصول جدید و عملکرد موفق آن بیش از پیش ضرورت یافته است و تمرکز بر آن میتواند از مزیت رقابتی سازمانها به حساب آید. صاحبان صنعت همواره به دنبال سهم بیشتری از بازار هستند و در این راستا توسعه محصول و برنامهریزی برای آن میتواند آنها را در این امر یاری رسانند. شرکتها قادر به استفاده از ایدههای داخلی و خارجی برای توسعه محصولات خود هستند و شکلگیری شبکههای نوآوری مشترک بعنوان فضایی برای تسهیل در انتقال، کسب و به اشتراکگذاری دانش میتواند متغیری تاثیرگذار بر توسعه محصول جدید باشد. مقاله حاضر به دنبال تبیین روابط با هدف بررسی تاثیر شبکههای نوآوری مشترک بر عملکرد توسعه محصول جدید، با توجه به نقش میانجی نوآوری و تعدیلگری دوسوتوانی میباشد که در ۵۶ شرکت دانشبنیان در پارک علم و فناوری استان قزوین انجام گرفته است. این تحقیق از نوع کاربردی با استراتژی پیمایشی می باشد که از روش مدل سازی معادلات ساختاری به منظور تحلیل داده ها استفاده شده است. نتایج به دست آمده حاکی از تاثیر مثبت و معنادار شبکههای نوآوری مشترک بر عملکرد توسعه محصول جدید با توجه به نقش میانجی نوآوری و تعدیلگری دوسوتوانی میباشد.

Keywords:

شبکه های نوآوری , قابلیت نوآوری , عملکرد توسعه محصول جدید , قابلیت دوسوتوانی