تعیین فراوانی شیوع افکار خودکشی و عوامل موثر بر آن در بیماران تحت همودیالیز

سابقه و هدف: هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی فراوانی خودکشی در بین بیماران تحت همودیالیز و تعیین عوامل روانی، بالینی و دموگرافیک مرتبط با آن ها بود تا در جهت شناسایی این عوامل و جلوگیری از عوارض بعدی گامی برداشته شود. مواد و روش ها: این مطالعه به روش توصیفی- تحلیلی انجام شد. جامعه مورد مطالعه شامل کلیه بیماران مراجعه کننده به بخش دیالیز بیمارستان های امام خمینی و فاطمه زهرا شهرستان ساری در سال ۱۳۹۰ بود که به روش نمونه گیری مبتنی بر دسترس انتخاب شدند. تعداد نمونه برای این مطالعه ۱۸۰ نفر در نظر گرفته شد. ابزارهای جمع آوری داده ها شامل پرسش نامه سلامت عمومی (GHQ یا General health questionnaire) و پرسش نامه مقیاس انگاره پردازی خودکشی (Scale for suicide ideation یا SSI) بود. یافته ها: از ۱۸۰ بیمار شرکت کننده در مطالعه، ۲۴ نفر از بیماران (۳/۱۳ درصد) در پرسش نامه GHQ افکار خودکشی مثبت داشتند که از میان آن ها ۱۷ نفر (۸/۷۰ درصد) مونث و ۷ نفر (۱۶/۲۹ درصد) مذکر بودند. از نظر سلامت روانی، ۳/۲۷ درصد مشکوک به مشکل روان پزشکی بودند. بین وجود افکار خودکشی پرخطر، کم خطر و عدم وجود افکار خودکشی در پرسش نامه SSI با جنسیت، سن، سطح تحصیلات افراد، شغل آن ها و مدت زمان دیالیز ارتباط معنی داری مشاهده شد. استنتاج: در این مطالعه شیوع افکار خودکشی در میان بیماران مراجعه کننده به بخش دیالیز بیمارستان امام خمینی و بیمارستان فاطمه زهرا ۵/۱۰ درصد گزارش گردید. با تامل در این آمارها این نتیجه به دست می آید که مشکلات مربوط به مسایل روان پزشکی در بیماران تحت دیالیز می تواند به شدت زندگی افراد را تحت تاثیر قرار دهد.

Keywords:

Hemdialysis , suicide , menthal heath , Iran , همودیالیز , خودکشی , سلامت روانی , ایران