حافظه آشکار و پنهان بیماران بهبود یافته از افسردگی با دارو درمانی و مقایسه آن ها با افراد عادی

سابقه و هدف: اختلال افسردگی اساسی یک اختلال روانپزشکی شایع بوده که ۲۱ درصد جمعیت جهان را تحت تاثیر قرار می دهد. از جمله درمان های خط اول برای این اختلال دارو درمانی است که بر روی برخی نشانه های بالینی این اختلال مانند خلق پایین، آشفتگی خواب و اشتها، احساس نا امیدی و نقص در حافظه تاثیر می گذارد. از آن جایی که یافته های پژوهشی در مورد اثربخشی داروهای ضدافسردگی بر روی انواع حافظه آشکار و پنهان متناقض می باشد، لذا در این پژوهش به مقایسه حافظه آشکار و پنهان بیماران بهبود یافته از افسردگی با دارو درمانی و افراد عادی پرداخته شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تحلیلی ۲۰ بیمار بهبود یافته از افسردگی از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس متناسب با سن و جنس این بیماران، از بین جمعیت عادی و بر اساس مصاحبه بالینی، ۲۰ نفر به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. به منظور بررسی حافظه آشکار و پنهان شرکت کنندگان به ترتیب از آزمون های یادآوری آزاد و تکمیل ریشه کلمه استفاده گردید. یافته ها: میانگین نمره حافظه آشکار گروه کنترل و بیماران تفاوت معنی داری وجود نداشت(۰۵/۰حافظه پنهان در گروه کنترل و بیماران بهبود یافته نیز تفاوت معنی داری وجود نداشت (۰۵/۰حافظه آشکار و پنهان نیز دارای عملکردی مشابه افراد عادی می باشند. این یافته ها بیانگر تاثیر دارو بر جنبه های شناختی افسردگی می باشد که البته بایستی با احتیاط مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

Major depression disorder , pharmacotherapy , explicit memory , implicit memory , اختلال افسردگی اساسی , دارو درمانی , حافظه آشکار , حافظه پنهان