بررسی مسیر مراجعه مبتلایان به اختلالات روانپزشکی در اولین مراجعه به مرکز اعصاب و روان زارع ساری در سال ۷۹-۱۳۸۰

Publish Year: 1380
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 56

This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JMUMS-11-33_010

تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402

Abstract:

سابقه و هدف: چگونگی ارجاع بیماران به مراکز درمانی و خدمات پزشکی کشور از موضوعات مهم و اساسی در تحقیقات و به عنوان یک اولویت پژوهشی از طرف وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی کشور اعلام شده است. با عنایت به وجود ارتباط مستقیم بین شناخت به موقع و سریع مشکل و کاهش عوارض بجا مانده از بیماری، این مطالعه به منظور شناسایی مسیری که بیماران با اختلالات روانپزشکی برای دریافت خدمات درمانی تا مراجعه به روانپزشک طی می کنند، انجام گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی یک ساله تعداد ۴۰۰ بیمار که برای اولین بار به مرکز روانپزشکی زارع مراجعه می کردند، به روش نمونه گیری آسان و با استفاده از پرسشنامه پانزده ماده ای معتبر و مصاحبه بالینی بر طبق DSM-IV مطالعه شدند. اطلاعات بدست آمده به صورت توصیفی و با کمک آزمون مربعات مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: از ۴۰۰ بیمار مورد مطالعه، ۵/۶۲درصد مرد، ۳۷.۵ درصد زن، ۸/۶۱درصد متاهل، ۸/۳۵ درصد مجرد، ۵/۵۹ درصد شهری، ۶۰ درصد بیماران در گروه سنی ۲۱-۴۰ سال، ۳/۲۰ درصد بی سواد، و ۳/۳۷ درصد بیکار بودند. ۶/۴۹ درصد توسط خانواده و دوستان، ۴/۲۸ درصد توسط کادر پزشکی درمانی، ۹ درصد خود ارجاع، و ۵/۶درصد از طریق نیروی انتظامی به مرکز اعصاب و روان زارع ارجاع شدند. ۳۵ درصد (گروه عمده) به زور و اجبار مراجعه داشتند. منبع اولیه درمان در ۹/۶۱ درصد کادر پزشکی (بیشترین مورد پزشک عمومی با ۸/۳۳درصد)، ۳/۲۰ درصد بدون مراجعه قبلی، و ۱۸درصد درمانگران محلی و فالگیرها بودند. ۴۳ درصد بیماران حداقل یکبار به این درمانگران محلی مراجعه داشتند. ۷/۴۵ درصد با تاخیر بیش از ۲ سال از شروع مشکل مراجعه و ۳/۵۲ درصد بیش از سی هزار تومان تا مراجعه اول متحمل هزینه شدند. اختلالات خلقی با ۳۷ درصد، روان پریشانه با ۵/۳۳ درصد، و اضطرابی با ۷/۱۳درصد شایعترین تشخیص های اولیه بودند.استنتاج: با وجود الگوی فعلی سیستم ارجاع بیماران روانپزشکی، آگاهی نامطلوب کادر پزشکی درمانی و بهداشتی، دخالت پرعارضه درمانگران محلی، مداخله پزشکان غیرروانپزشک و افراد غیرحرفه ای، ضمن عدم مراجعه عده قابل توجهی از بیماران، بسیاری نیز با عوارض بجامانده از بیماری و تحمل هزینه ای سنگین به نزد روانپزشک مراجعه می کنند که در این موارد پیش آگهی نامطلوب و پاسخ بد درمانی در انتظار بیمار خواهد بود.