بررسی علل عدم تداوم استفاده و میزان بقای یک ساله Intrauterine Device (IUD)

سابقه و هدف: یکی از روش های مدرن پیشگیری از بارداری، IUD (Intrauterine device) است و یکی از معضلات موجود در استفاده از این روش، خارج کردن زودتر از موعد آن است. این مطالعه با هدف تعیین علل عدم تداوم و میزان بقای یک ساله IUD در زنان شهر کرمانشاه صورت گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه هم گروهی، اطلاعات از بین افرادی که IUD گذاشته بودند و با استفاده از پرسش نامه ای حاوی مشخصات دموگرافیک و متغیرهای مربوط به IUD جمع آوری شد. افراد به مدت یک سال و یا تا زمان خروج، پیگیری شدند. سپس داده ها کدبندی و به نرم افزار Stata وارد شد و با استفاده از رگرسیون Cox مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جهت تعیین میزان تداوم IUD از روش Kaplan–Meier استفاده شد. یافته ها: میانگین سنی ۲۷۴ زن مورد مطالعه ۲/۶ ± ۲/۲۸ سال بود. ۱۵ درصد از زنان، IUD خود را خارج کردند که بیشترین علت خروج، مربوط به خونریزی و دفع خودبه خودی بود. بیشترین میزان خروج IUD (۶/۷۵ درصد) در ۶ ماه اول اتفاق افتاده بود. همچنین میانگین مدت استفاده در کسانی که خروج داشتند، ۸/۳ ± ۲/۴ ماه بود. ارتباط معنی داری بین خروج IUD و استفاده قبلی از آن مشاهده شد؛ به طوری که نسبت خطر در کسانی که سابقه IUD نداشتند، بیشتر از کسانی بود که سابقه استفاده از IUD داشتند (۰۴/۰ = P). بقای ۶ ماهه IUD در این مطالعه، ۷/۸۸ درصد و بقای یک ساله ۸۵ درصد به دست آمد. استنتاج: نتایج نشان می دهد که خونریزی و دفع خودبه خودی، از علل عمده قطع این روش می باشند، بنابراین لازم است جهت کاهش میزان خروج و افزایش زمان حفظ IUD تدابیری اندیشیده شود.

Keywords:

Intrauterine device (IUD) removal , cause , survival , Iran , خروج IUD , علل , بقا , ایران