بکارگیری تحلیل بقاء در برآورد طول عمر بیماران مبتلا به سرطان معده

سابقه و هدف : به دلیل دشواری تشخیص، بیماری سرطان های مری و معده موقعیت ویژه ای دارند. در استان مازندران سرطان معده از مهمترین عوامل مرگ و میر محسوب می شود، بنابراین مطالعه حاضر برای بررسی بقاء بیماران مبتلا به سرطان معده در استان مازندران انجام گرفت. مواد و روش ها : این مطالعه یک کهورت تاریخی می باشد. جامعه آماری، بیماران مبتلا به سرطان معده مراجعه کننده به یک مرکز دانشگاهی در فاصله زمانی ۱۳۸۶ تا ۱۳۸۹ می باشند. یک مدل پارامتری بر داده ها برازش داده شد. از روش Kaplan-Meier و Life tables برای برآورد احتمالات بقاء و بررسی اثر متغیرهای مختلف استفاده شده است. با استفاده از مدل Çox اثر متغیرهای کمکی بر مدت زمان بقاء بیماران بررسی شده است. یافته ها : میانگین سنی بیماران ۶۴ سال و ۳/۶۸ درصد از بیماران مورد مطالعه مرد بودند. ۲/۴۸ درصد بیماران در مرحله چهارم که پیشرفته ترین مرحله بیماری می باشد قرار داشته اند. احتمال بقاء بیشتر از ۲ سال با روش کاپلان- مایر در بیماران مورد بررسی برابر ۷/۲۷ درصد بدست آمد. با استفاده از مدل مخاطرات متناسب کاکس ملاحظه شد که متغیرهای مرحله بیماری، وضعیت متاستاز، وضعیت جراحی و سن بر شانس زنده ماندن بیماران تاثیر گذار بوده اند. استنتاج : طول عمر پایین بیماران مطالعه حاضر می تواند به علت تاخیر در تشخیص و کمبود امکانات درمانی باشد.

Keywords:

Gastric cancer , survival , Çox model , Kaplan-Meier , life table , سرطان معده , بقاء , مدل کاکس , کاپلان- مایر , جدول عمر