سرمایه فرهنگی زنان و ساختار توزیع قدرت در خانواده (مطالعه موردی: شهر شیراز)

پژوهش حاضر براساس این فرض انجام گرفته است که برخورداری هر چه بیشتر زنان از سرمایه فرهنگی میتواند موقعیت آن ها را در خانواده بهبود بخشد و مطالبات آن ها را بالا ببرد. جهت بررسی فرض مذکور، دادههای مورد نیاز با استفاده از روش پیمایش و ابزار پرسش نامه و با انتخاب نمونهای ۳۸۵ نفری از زنان متاهل ساکن شیراز به دست آمد. روش نمونه گیری، تصادفی چند مرحلهای و تصادفی ساده بود و برای تحلیل دادهها و آزمون فرضیهها روشهای آماری ضریب همبستگی، رگرسیون چند متغیره و تحلیل مسیر استفاده شد. یافتهها نشان دهنده وجود رابطه معنادار بین انواع سرمایه فرهنگی (نهادینه، تجسم یافته و عینیت یافته) با قدرت زنان در خانواده است؛ بدین معنا که با افزایش انواع سرمایه فرهنگی در زنان، قدرت آن ها نیز افزایش مییابد. همچنین از بین متغیرهای زمینهای تحصیلات مرد، اشتغال زن و بعد خانواده با قدرت زنان ارتباط معناداری را نشان داده است. نتایج ضریب رگرسیونی نشان میدهد که ۳ متغیر اشتغال، تعداد اعضای خانواده و سرمایه فرهنگی به ترتیب میزان اهمیتی که در تبیین متغیر وابسته داشتهاند وارد معادله شده و در مجموع ۴۰ درصد از واریانس متغیر وابسته را توضیح دادهاند (۴۰/۰R۲= ).

Keywords:

embodied cultural capital , institutionalized established cultural capital , objectified cultural capital , power in family