اثر میانجی گری یادگیری سازمانی در رابطه بین مدیریت دانش با توانمند سازی کارکنان (مورد مطالعه: کارکنان اداره کل آموزش و پرورش استان مرکزی)

زمینه: توانمندسازی یکی از راههای بسیار مهم و کارآمد برای ارتقای عملکرد کارکنان در سازمان محسوب می شود. هدف: هدف از پژوهش حاضر مطالعه و بررسی تاثیر مدیریت دانش بر توانمندسازی با در نظر گرفتن نقش میانجی یادگیری سازمانی است. روش: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه ی گردآوری داده ها، توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش، کارکنان اداره کل آموزش و پرورش استان مرکزی به تعداد ۲۵۰ نفر می باشد. حجم نمونه به وسیله فرمول کوکران ۸۲ تعیین شد. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه مدیریت دانش لاوسون (۲۰۰۳) ؛ یادگیری سازمانی گومژ و همکاران (۲۰۰۵) و توانمندسازی اسپریتزر و میشرا ( ۱۹۹۲) استفاده شده است. برای بررسی روایی ابزار سنجش از روایی سازه و برای بررسی پایایی آن از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق مدل یابی معادلات ساختاری با کمک نرم افزار Smart-PLS انجام شد. یافته ها: یافته های حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که مدیریت دانش تاثیری مستقیم بر توانمندسازی و یادگیری سازمانی دارد. همچنین یافته ها نشان داد که مدیریت دانش تاثیری غیرمستقیم بر توانمندسازی از طریق یادگیری سازمانی دارد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش، مدیران می توانند از طریق مدیریت دانش و یادگیری سازمانی، زمینه توانمندسازی کارکنان را فراهم آورند.

Keywords:

مدیریت دانش , تسهیم دانش , انتقال و یکپارچه سازی دانش , یادگیری سازمانی , توانمند سازی