بررسی نماد خورشید در شعر امل دنقل و شفیعی کدکنی

دو شاعر متعهد و اجتماعی مصر و ایران؛ یعنی امل دنقل و شفیعی کدکنی، «خورشید» را به عنوان نمادی نو در مفاهیمی چون عدالت، آزادی، حقیقت و... به کار گرفته اند. با نگاهی به شعر این دو شاعر درمی­یابیم که نماد خورشید، پیام­آور امیدها، آرزوها و آرمان­های از دست رفته یا دست نایافتنی ای است که غبار تیره ابرهای ظلم و بی­عدالتی و جهل، چون پرده ای در مقابل تشعشع انوار حقیقت و عدالت­پرور خورشید قرار گرفته است. هر دو شاعر تاکید می کنند؛ تنها راه برون­رفت از این سایه­های تاریک و ظلمانی، کنار زدن حجاب هایی است که فراروی خورشید تابان حقیقت و عدالت قرار گرفته است. از سوی دیگر، خورشید در شعر این دو، بازتاب روشنی از عشق، محبت و انسانیت است که در مقابل آن، سیاهی و تاریکی قرار دارد که آن هم بازتابی از ظلم و کینه و ددمنشی می­باشد که انسان معاصر به آن دچار شده است. با توجه به اهمیتی که بازشناسی مسائل سیاسی و اجتماعی و بازخورد نمادین آن در فرآورده های ادبی ملل دارد، این مقاله سعی دارد با رویکردی تطبیقی به بررسی کاربرد نماد خورشید، که یکی از پر بسامدترین نمادهای ادبی - اجتماعی در شعر این دو شاعر است، بپردازد. .

Keywords:

واژگان کلیدی: امل دنقل , شفیعی کدکنی , خورشید , نماد , شعر معاصر ایران و عرب