شاخصه های ارتباط کلامی در تمثیلات مثنوی

بررسی آثار ارزشمند حوزه ادبیات فارسی توسط دانشمندان علوم مختلف و نگارش کتبی در رابطه با ادب و سیاست، روان شناسی، فلسفه، نجوم و ... نشان دهنده این نکته مهم است که ادبیات فقط به حوزه احساس و ذوق تعلق ندارد؛ بلکه میدانگاه وسیعی از تجربه­های حسی مبتنی بر واقعیات عینی است. از سوی دیگردر میان شاعران و سخن پردازان فارسی به­ندرت می توان همانندی برای مولانا جلال­الدین یافت، که به نقش بی بدیل و تاثیرگذار تمثیل در انتقال مفاهیم پی برده و بتواند از آن با ماهرانه ترین شکل بهره جوید. او سنگ بنای مثنوی را بر پایه قصه گذاشت و سعی کرد با مهارتی بی نظیر که در خلق تمثیل داشت، پیچیده ترین معانی علمی، عرفانی، اخلاقی و اجتماعی را به مخاطبانش بیاموزد. یکی از آموزه های قابل تامل در تمثیلات مثنوی، مهارت برقراری ارتباط کلامی است که در حوزه علم روان­شناسی قرار دارد. پژوهشگران جستار حاضر سعی کرده­اند این مهارت مهم انسانی را، از نگاه مولانا بررسی کنند و با نظرات روان­شناسان جدید تطبیق دهند.

Keywords:

مولانا , مثنوی , تمثیل , ارتباط کلامی