«آتش» در شعر عطار با محوریت «تمثیل»
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 105
This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PLLJ-7-26_001
تاریخ نمایه سازی: 3 آبان 1402
Abstract:
تمثیل در ادبیات عرفانی نقش بسزایی دارد. تمثیلهای عرفانی، تنها در گروهی از واژهها یا ترکیبات ظاهر نمی شوند بلکه گاهی تمثیل در یک واژه به کار میرود از قبیل آب، آتش، باد، خاک، دریا، کوه و غیره. در این حالت پیوند تمثیل و نماد، ناگسستنی است. استعارهها کارکرد تمثیلی مییابند. کنایات، مجازها و تشبیهات نیز از این آمیختگی، بیرون نیستند. ادبیات عرفانی به دلیل سر و کار داشتن با عموم مردم و به خاطر بافت غیر تخصصی و بیتکلف خود، به دلیل استفاده از زبانی ساده و همه کس فهم و به خاطر ساده کردن حقیقتهای سخت و دشوار فهم، اغلب از «تمثیل» که سنت رایج در فرهنگ و زبان مردم است، برای مجاب کردن مخاطب استفاده میکند. بررسی کارکرد تمثیلی «آتش»، به روش کتابخانهای – اسنادی با رویکرد تحلیلی، و گاهی توصیفی، بر عهده این مقاله است.
Keywords:
Authors
اسماعیل عبدی مکوند
عضو هیات علمی سما، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اهواز- ایران