مقایسه تاثیر هشت هفته تمرینات مقاومتی و پیلاتس بر برخی از شاخص های عملکرد جسمانی زنان مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس

مقدمه و هدف: بیماری MS شایع ترین علت ناتوانی های نورولوژیایی در میان بالغین جوان می باشد و از مهم ترین بیماری های تغییردهنده مسیر زندگی افراد است. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر ۸ هفته تمرینات مقاومتی و پیلاتس بر برخی از عملکردهای جسمانی در زنان مبتلا به ام.اس بود. مواد و روش­ ها: این پژوهش نیمه تجربی بود و ۳۳ زن مبتلا به MS شرکت داشتند (EDSS بین ۱ تا ۴). آنها هدفمند انتخاب و تصادفی به دو گروه تجربی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. تمرینات، هشت هفته، سه جلسه در هفته انجام شد. گروه تمرینات مقاومتی حرکات فلکشن و اکستنشن پا، قایقی، پروانه، پرس ­پا و کرانچ را از شدت ۴۰ درصد یک تکرار بیشینه شروع و بعد از هشت هفته به ۶۰ درصد یک تکرار بیشینه رساندند. گروه تمرینی پیلاتس نیز طی هشت هفته، سه جلسه در هفته، ۷۰-۶۰ دقیقه تمرین کردند و گروه کنترل هیچ تمرینی نداشتند. در طول تمرین، حرکات از سه ایستگاه به ۱۰ و ست­ها از یک به سه رسید. استقامت­ و قدرت عضلانی، تعادل و انعطاف پذیری قبل و بعد از دوره تمرین ارزیابی شد. آزمون آنووای یک سویه برای مقایسه شاخص ها بین گروه­ ها و آزمون تی­ زوجی برای تغییرات درون­گروهی استفاده شد. برای تشخیص محل اختلاف میانگین بین گروه ها،آزمون تعقیبی توکی استفاده شد (۰.۰۵>P). یافته ها: تحلیل آماری یافته ­ها نشان داد؛ هشت هفته تمرین مقاومتی و پیلاتس نسبت به گروه کنترل، سبب بهبود معناداری در شاخص های قدرت،استقامت عضلانی و تعادل شد. انعطاف­ پذیری در تمرینات پیلاتس و شاخص تعادل در تمرینات مقاومتی تاثیر بهتری داشتند (۰.۰۵>P). بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج، احتمالا بتوان تمرینات پیلاتس و مقاومتی را به عنوان روشی موثر برای بهبود عملکرد حرکتی به بیماران MS، پیشنهاد کرد.

Keywords:

تمرین مقاومتی , تمرین پیلاتس , عملکرد جسمانی , بیماران مولتیپل اسکلروزیس