الگوی توسعه آموزش تیراندازی در مراکز آموزشی پلیس ایران با تاکید بر عوامل روان شناختی

زمینه و هدف: پلیس برای انجام وظیفه خود از سلاح استفاده و اقدام به تیراندازی می کند. هدف این پژوهش طراحی الگوی توسعه تیراندازی در مراکز آموزشی پلیس ایران با رویکرد روان شناختی است.روش: از نظر راهبرد، کیفی و از لحاظ هدف و ماهیت، توسعه ای - کاربردی به روش نظریه سازی داده بنیاد با رویکرد نظام مند اشتراس و کوربین است. مشارکت کنندگان در پژوهش خبرگان دانشگاهی مدیریت ورزشی، علوم انتظامی، مراکز آموزشی، اساتید و مربیان تیراندازی پلیس با نمونه گیری به روش نظری (قضاوتی) بودند که طی مصاحبه با صاحب نظران اشباع نظری حاصل شد. ابزار پژوهش برگه های کدگذاری طبق دستورالعمل محقق ساخته بودند که روایی آن توسط اعضای گروه پژوهش تایید شد و پایایی آن نیز با معیار پی اسکات (ضریب توافق بین کدگذاران) ۹۵/۰ محاسبه شد. یافته ها: تجزیه وتحلیل داده ها با کدگذاری های باز، محوری و انتخابی اسناد و مصاحبه های نیمه ساختاریافته جهت شناسایی مقوله های پدیده مرکزی، شرایط علی، زمینه ای، مداخله گر، راهبردها و پیامدها صورت گرفت. نتایج کیفی در قالب ۳۵ مقوله، ۱۳۶ کد مفهومی و ۲۲۲ گویه در دل ابعاد ۶ گانه الگو جای گرفتند. از برآیند مصاحبه با صاحب نظران می توان این گونه بحث نمود که پیامد توسعه آموزش تیراندازی شامل پیامدهای سازمانی، پیامدهای ملی و اجتماعی، پیامدهای آموزشی و پیامدهای بهینه و مطلوب را در پی خواهد داشت.نتایج: پیشایندها و برآیندهایی توسعه آموزش تیراندازی در مراکز آموزشی پلیس با رویکرد روان شناختی در اثربخشی و موفقیت نیروهای پلیس در ماموریت های عملیاتی می تواند مفید وکاربردی باشند. توسعه تیراندازی نیروهای پلیس، شامل اصلاحاتی در زمینه آموزشی، ساختاری، ارتباطی- تجهیزاتی، مدیریتی و فنی است.

Keywords:

الگوی توسعه , آموزش تیراندازی , مراکز آموزشی پلیس , عوامل روان شناختی