مدلسازی تاثیر الیاف بر ضریب پواسن در بتن خود تراکم

مقاله حاضر به مطالعه تحقیقات تجربی در مورد اثرات الیاف بر کرنش و نسبت پواسون بتن خود تراکم (SCC) می پردازد. آزمایش بر روی ۴۸ نمونه بتن مکعبی و ۶۸ نمونه استوانه ای استاندارد از ۴ مخلوط مختلف با مقاومت های فشاری ۲۵، ۲۸، ۳۰ و ۳۳ مگاپاسکال انجام شد. درصد الیاف در مخلوط ها از ۰ به ۱۲ افزایش می یابد. کرنش های محوری و جانبی نمونه ها به طور همزمان با توجه به تنش اعمال شده توسط بارگذاری فشاری تک محوری محاسبه شد. با مقایسه منحنی های تنش-کرنش برای کرنش محوری و جانبی، نسبت های پواسون با در نظر گرفتن تعداد بارگذاری ها محاسبه شد. یکی از پیامدهای نتایج این بود که نسبت مساحت داخلی در منحنی تنش-کرنش جانبی به منحنی تنش-کرنش محوری به مجذور نسبت پواسون در همان درصد فیبر مربوط می شود. در پایان، با توجه به مقاومت فشاری بتن و درصد الیاف، یک مدل یکپارچه برای نسبت پواسون الیاف SCC تحت بارگذاری فشاری فرموله شد. نتایج نشان می دهد که افزایش فیبر (فقط ۲%) باعث افزایش قابل توجه نسبت پواسون (بیش از ۵%) پس از بارگذاری فشاری دوم می شود. همچنین کرنش جانبی سوم حداکثر مقاومت را در تمام مخلوط های بتن خود متراکم فراهم می کند.

Keywords:

الیاف , ضریب پواسن , کرنش تک محوری , کرنش جانبی , بتن خود تراکم