فرا تحلیل موسیقی سنتی ایران

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 132

This Paper With 23 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

SPCONF08_005

تاریخ نمایه سازی: 7 آبان 1402

Abstract:

موسیقی یکی از عوامل مهم ابراز احساسات و بیان زیبایی هاست و از طریق آن می توان احساسات را به صورت های گوناگون منعکس نمود؛ غم و شادی و عواطف و احساسات انسانی مفاهیم واحدی است که اختلاف در طرز بیان و توصیف آن است ؛ حرکات موزون، شعر و موسیقی و هنرهای تجسمی ، با بشر بوجود آمد، انسان از زمانی که پا به عرصه وجود گذاشت و در آغوش طبیعت بدون قید و بند و به طور آزاد مانند حیوانات، در ظلمت ، جهل و نادانی زندگی می کرد، دارای عواطف و واجد تاثیرات و حالات نفسانی مانند بیم و امید، غم و شادی ، میل و نفرت و سایر کیفیات درونی ، در دوران زندگی نیز پیوسته محکوم عواطف و احساست خود بوده است . از این رو اصلی ترین راه ابراز احساسات، موسیقی است که کاملا با علم ریاضی همراه و همگون است و تمام فواصل آن از اعداد و ارقام ریاضی بهره می برد، موسیقی سنتی ایرانی نیز از آنجایی که ریشه در تاریخ و مرز جغرافیایی ما دارد بیانگر حالات و احساسات و روح جمعی ونیاکان ما می باشد. با توجه به اهمیت این موضوع پژوهش های متعددی صورت پذیرفته ، این پژوهش با عنوان »فرا تحلیل موسیقی سنتی « با جامعه آماری ۳۴ مقاله فارسی مرتبط با موسیقی سنتی در بازه زمانی ۱۳۴۶ تا ۱۴۰۰ از »پرتال جامع علوم انسانی قابل شناسایی بوده که روش نمونه گیری ، به شیوه تمام شماری نمونه های در دسترس، شیوه گردآوری داده ها به صورت کتابخانه ای و شیوه تجزیه و تحلیل اطلاعات به صورت کیفی ، بررسی انتقادی ، تفسیری و استنباطی بوده که در انتها با استفاده از روش فرا تحلیل ، تحلیل گردید که بیشترین فراوانی را دیدگاه های انتقادی و دیدگاه آموزشی ، سپس دیدگاه های توسعه بخش و بعد از آن دیدگاه های نزول موسیقی سنتی و همچنین اهمیت وپیوند موسیقی و معماری و گردشگری داشتند همچنین کمترین میزان فراوانی متعلق به توجه به موسیقی نواحی -محلی - عرفانی -مذهبی و بعد از آن موسیقی درمانی بود که در انتها و بعد از مشخص شدن نقاط تاریک پژوهش ، به جمع بندی و ارائه راه کار ها و پیشنهادات پرداخته شده است .

Authors

منصور بنی عامریان

دانشجوی دکترای علوم ارتباطات، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بین الملل کیش

محمدباقر بابایی طلاتپه

دانشیار دانشگاه جامع امام حسین(ع)