بررسی هویت بافت فرسوده کلان شهر کرمانشاه (مورد مطالعه: فیض آباد)

تحقیق حاضر در خصوص بی هویت شدن بافت فرسوده فیض آباد در کلان شهر کرمانشاه و راهکارهای رفع آن صورت پذیرفته است. در این راستا سعی شده از نظرات و عقاید مارک اوژه بهره گیری شود. ایشان معتقد است که مدرنیته چنانچه به حد تعالی برسد، سبب بی هویتی و لامکانی می شود که در آن روابط پایدار اجتماعی، خاطرات و هویت زمینه ی شکل گیری نمی یابد. برای گردآوری داده ها از روش مشاهده میدانی و بررسی اسناد کتابخانه ای استفاده شده است. اجرای طرح نوسازی در بخش مرکزی کلان شهر کرمانشاه و تاثیرات آن بر ساکنین محلات بلافصل بخصوص محله فیض آباد، سبب شده تا در تحقیق حاضر به عنوان محدوده مورد مطالعه انتخاب شود. بررسی ها نشان می دهد که بافت قدیمی فیض آباد کلان شهر کرمانشاه دارای هویت خاص خود بوده است، اما مواردی پیدایش سکونتگاه های غیررسمی، کاهش فضاهای تجمع و ارزشمند، از بین رفتن مراکر محله ای و قرارگرفتن بلوار و بزرگراه و خیابان های دارای تقاطع غیر همسطح و میادین بزرگ و ناهمگون با کالبد اصیل شهر، سبب شده مسائل بافت فرسوده نه تنها حل نشود، بلکه دچار بی-هویتی گردد و به نوعی حیات و هویت شهری را دچار نابسامانی نماید. چنین مسائلی سبب شده تا مسائلی همچون فضای ناامن، جرم و جنایت، خشونت، عدم تمایل به مشارکت و عدم تعلق خاطرم مکانی برای شهروندان ایجاد گردد. جهت رفع مسائل مبتلابه، لازم است موارد هویت مندی و احیای زندگی شهری توسط طراحان و متخصصین برنامه ریزی شهری مورد توجه قرار گیرد.

Keywords:

هویت شهری , هویت مندی , بافت فرسوده شهری , کلان شهر کرمانشاه