تاثیر درمانی آموزش چندرسانه ای فرزندپروری به مادران دارای کودک مبتلا به اختلال بی اعتنایی مقابله ای در مشهد
Publish place: Journal of Fundamentals of Mental Health، Vol: 15، Issue: 58
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 255
This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JFMH-15-58_006
تاریخ نمایه سازی: 8 آبان 1402
Abstract:
مقدمه: تعامل والدین در بهداشت روانی کودکان موثر است. سبک فرزندپروری، مجموعه نگرش های ایجادکننده ی جو هیجانی برای بروز رفتارهای والدین با کودک است. پژوهش حاضر به منظور تعیین اثر آموزش چندرسانه ای فرزندپروری به والدین در درمان کودکان مبتلا به اختلال بی اعتنایی مقابله ای (ODD) انجام شده است. روش کار: در این مطالعه ی کارآزمایی ۴۵ نفر از مادران دارای کودکان ۱۰-۳ ساله ی مبتلا به ODD در مشهد در سال ۱۳۸۹وارد مطالعه و به طور تصادفی ساده به سه گروه تقسیم شدند. به گروه اول آموزش رو در رو (PMT) و به گروه دوم، مطالب آموزشی در قالب نرم افزاری به صورت آموزش چندرسانه ای (M-PMT) ارایه شد. گروه سوم، گروه شاهد (در نوبت درمان) بودند. ارزیابی با آزمون کانرز و ارزیابی فرزندپروری بامریند، قبل و بعد از زمان مداخله سنجیده شد. داده ها توسط نرم افزار SPSSنسخه ی ۱۶ و آزمون های آنووا، کروسکال والیس، آزمون تی زوجی و من ویتنی تحلیل شدند. یافته ها: روش M-PMT بر بهبود مشکلات سلوک (۰۳/۰=P)، یادگیری (۰۴/۰=P)، بیش فعالی (۰۱/۰=P)، رفتار تکانه ای (۰۲/۰=P) و اضطراب (۰۱/۰=P) کودکان موثر بود، ولی در مشکلات جسمی-روانی (۲/۰=P) تفاوت معنی داری مشاهده نشد. بهبود مشکلات سلوک در گروه M-PMT و PMT اختلاف معنی داری نداشت (۱/۰=P). در بهبود رفتارهای تکانه ای و اضطراب M-PMT موثرتر از PMT بود (به ترتیب ۰۰۹/۰=P و ۰۲/۰=P) ولی میزان کاهش بیش فعالی در گروهPMT بهتر بود (۰۳/۰=P). نتیجه گیری: شیوه ی نوین آموزش به روش چندرسانه ای بر بهبود مشکلات یادگیری، بیش فعالی، رفتار تکانه ای و اضطراب کودکان موثر بود، البته در رفتارهای تکانه ای و اضطراب روش چندرسانه ای و در بیش فعالی روش آموزش رو در روی والدین، پاسخ بهتری داشت.
Keywords:
Authors
پیمان هاشمیان
استادیار روانپزشکی کودکان و نوجوانان، مرکز تحقیقات روانپزشکی و علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
لیدا جراحی
استادیار پزشکی اجتماعی، مرکز تحقیقات اعتیاد، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
پریا حبرانی
دانشیار روانپزشکی کودکان و نوجوانان، مرکز تحقیقات روانپزشکی و علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :