عوامل موثر در الگوی مناسب باورهای انگیزشی دانش آموزان دبیرستانی در شهر تهران

باورهای انگیزشی دسته ای از معیارهای شخصی و اجتماعی هستند که افراد برای انجام یک عمل به آن ها مراجعه می کنند. این باورها دربرگیرنده ی چندین سازه ی متفاوت هستند که توسط الگوهای نظری متفاوت مانند نظریه های اسناد، خود کارآمدی، هدف و انگیزش درونی به وجود آمده اند. هدف پژوهش حاضر بررسی عوامل موثر (خانوادگی، فردی، آموزشگاهی و محیطی) در الگوی مناسب باورهای انگیزشی دانش آموزان تهرانی است.  روش کار: این پژوهش، پیمایشی و نمونه ی آماری آن را ۴۹۹ دانش آموز دبیرستانی شامل ۲۸۲ دختر (۶/۵۶ درصد) و ۲۱۷ پسر (۴/۴۳ درصد) با دامنه ی سنی ۱۸-۱۵ سال تشکیل دادند که به روش نمونه گیری طبقه ای نسبی از میان دانش آموزان دبیرستان های منطقه ی یک آموزش و پرورش شهر تهران در سال تحصیلی ۸۹-۱۳۸۸ انتخاب شدند. پرسش نامه ی راهبردهای خودانگیخته برای یادگیری (MSLQ)، پرسش نامه ی تجدید نظر شده ی سنجش نگرش نسبت به مدرسه (SAAS-R)، مقیاس کنترل درونی بیرونی راتر، پرسش نامه ی محقق ساخته جهت سنجش عوامل آموزشگاهی، پرسش نامه ی محقق ساخته جهت سنجش فرهنگ و ارزش های اجتماعی و پرسش نامه ی وضعیت اجتماعی اقتصادی خانواده در اختیار آن ها قرار گرفت. جهت تحلیل داده ها از آزمون مقایسه ی میانگین های مستقل، همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان چندگانه استفاده شد.  یافته ها: بیشترین ارتباط معنی دار عوامل فوق با باورهای انگیزشی دانش آموزان به ترتیب عبارت بودند از عوامل محیطی (۴۴۰/۰=r)، عوامل فردی (۴۲۶/۰=r) و عوامل آموزشگاهی (۲۴۸/۰=r) (۰۱/۰>P). هم چنین عوامل خانوادگی ارتباط معنی داری با باورهای انگیزشی دانش آموزان نداشت (۰۰۲/۰-=r، ۰۵/۰