اثر تمرین استقامتی بر میزان بیان ژن CDK۵ در نورون های حسی موش های صحرایی نر با نوروپاتی دیابت

مقدمه وهدف: تنظیم افزایشی و کاهشی بیان ژنCDK۵ بهعنوان یک پروتئین کیناز، در سیستم عصبی راه اندازی مسیرهای مرگ یا بقای نورون ها را بههمراهدارد. لذا با توجه به آثار مزمن تمرین استقامتی بر رشد، جوانه زنی و عملکرد نورونی بهویژه در شرایط پاتولوژیکی تخریب عصبی، در پژوهش حاضر به بررسی تاثیر ششهفته تمرین استقامتی برکاهش بیان ژن CDK۵ در نورون های حسی موش های صحرایی نر ویستار با نوروپاتی دیابتی پرداختیم. مواد و روش ها:۲۸ موش های صحرایی پس از رسیدن به وزن مطلوب (۲۰±۲۵۰ گرم)، بهطور تصادفی به چهار گروه کنترل سالم (C)، تمرین سالم (HT)، کنترل نوروپاتی (N) و تمرین نوروپاتی (NT) تقسیمشدند. دیابت با استفاده از یک وهله تزریق STZ(۴۵ mg/Kg) ایجادشد. گروه های تمرین شش هفته تمرین استقامتی را روی تردمیل اجراکردند. آزمودنی ها ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی قربانی شدند و بیان ژنCDK۵ در بخش حسی سگمنت های نخاعی عصب سیاتیک با روشReal time اندازه گیری و با روش ۲-ΔΔCT محاسبهشد. برای تعیین معناداری تفاوت بین متغیرها از روش تحلیل واریانس دوطرفه استفادهشد. نتایج: بیان ژن CDK۵ پس از شش هفته تمرین استقامتی در بخش حسی نخاع گرو ه تمرین نوروپاتی بهطور معناداری نسبتبه گروه کنترل نوروپاتی کمتر بود؛ همچنینتمرین، کاهش معنیدار سطوح گلوکز خون در گروه نوروپاتی تمرین نسبتبه گروه نوروپاتی کنترل را بههمراهداشت. نتیجه گیری:با توجه به نقش ویژه CDK۵ در توسعه و رشد یا مرگ نورونی، پژوهش حاضر نشانداد که تمرین استقامتی مزمن با اثرهای مفید خود بر شبکه نورونی به کاهش(تعدیل) بیان ژن CDK۵ در حالت پاتولوژیکی منجرمی شود.

Keywords:

CDK۵ , تمرین استقامتی , نوروپاتی دیابت