هومای ایرانی و سومای هندی

هومای ایرانی و سومای هندی، از کهن­ترین عناصر اسطوره­ای مشترک میان تمدن­های ایران و هند باستان هستند. هوما یا همان سوما در اساطیر کهن، نام گیاه مقدسی بود که ایرانیان و هندوان از عصاره ی آن شربتی شفابخش می­ساختند. در ریگ ودا و اوستا از آن با نیایشی شیوا و پرشور سخن رفته و به دست آوردن عصاره ی این گیاه نیز، جزو نیکوترین کردارها محسوب می­شده است؛ اما به تدریج اعتقاد به شفا بخشی و خواص سحرآمیز گیاه هوما (سوما) سبب گسترش نقش آن در میان اقوام هند و ایرانی گردید و تفاوت­های قابل ملاحظه­ای در ماهیت هوما و سوما پدیدار شد. با توجه به آن­که این تحول در ماهیت سومای هندی، بسیار چشمگیرتر از هومای ایرانی است، در این پژوهش که مبتنی بر شیوه ی توصیفی و تحلیلی است، جایگاه سوما در تمدن هند مورد بررسی قرار گرفته است. برای تبیین بهتر این مساله، در ابتدا هوما به اختصار در تمدن ایرانی معرفی شده و سپس به      جلوه­های گوناگون سوما در تمدن کهن هند پرداخته شده است. نتیجه ی این بررسی ضمن آن­که از وجود اشتراکاتی در بین سومای هندوان و هومای ایرانی حکایت دارد، بیانگر این نکته است که تغییرات ماهیتی اسطوره ی سوما، بسیار بیش­تر از هوما بوده و سومای هندی به تدریج دچار استحاله شده و در نقش یک ایزد، مرد و حتی ماه آسمانی پدیدار شده و تفاوت­های قابل ملاحظه­ای با هومای ایرانی یافته و شکل  اساطیری­تری پیدا کرده است.

Keywords:

هومای ایرانی , سومای هندی , ریگ ودا , اوستا , اسطوره