تنوع زیستی کنه های شکارگر بالاخانواده های Raphignathoidea، Bdelloidea و Erythraeoidea (Acari: Prostigmata) در باغ های میوه دانه دار مشهد، طرقبه و شاندیز

Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 84

This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_AGRY-5-1_005

تاریخ نمایه سازی: 8 آبان 1402

Abstract:

کنه های شکارگر زیرراسته پیش استیگمایان از مهم ترین دشمنان طبیعی کنه های تارتن می باشند. در این تحقیق فراوانی و تنوع زیستی کنه های شکارگر بالاخانواده های Raphignathoidea، Bdelloidea و Erythraeoidea از این زیر راسته در باغ های میوه دانه دار شهرستان های مشهد (باغ آموزشی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد، لایین و مرکز تحقیقات کشاورزی طرق) و طرقبه - شاندیز مورد ارزیابی قرار گرفت. در هر ایستگاه طی ۱۲ نوبت نمونه برداری و در هر نوبت دو نمونه شامل حدود یک کیلوگرم اندام های هوایی درختان سیب، به و گلابی و یک کیلو گرم نمونه خاک سطحی از باغ های منتخب در فصول مختلف سال ۱۳۸۸ تهیه شد. تنوع زیستی کنه های شکارگر در مناطق مورد مطالعه با استفاده از شاخص های تنوع زیستی محاسبه و با آزمون تجزیه واریانس مورد مقایسه قرار گرفتند. در این بررسی، ۲۰ گونه از ۱۵ جنس از شش خانواده کنه های شکارگر جمع آوری و شناسایی شد. شاخص تنوع شانون- وینر کنه های شکارگر در مناطق مختلف از تفاوت معنی داری برخوردار بود. بیشترین مقدار این شاخص در شهرستان مشهد مربوط به ایستگاه لایین (۰۲/۰±۹۲/۱) و کمترین مربوط به ایستگاه طرق با (۰۶/۰±۲۶/۱) بود. شاخص غنای گونه ای (مارگالف) برای لایین (۰۲/۰±۴۹/۲) به طور معنی داری بیشتر از شاخص های محاسبه شده برای سایر مناطق بود. بیشترین مقدار شاخص یکنواختی مربوط به طرقبه شاندیز (۰۱/۰±۷۹/۰) و کمترین مقدار این شاخص مربوط به طرق (۰۳/۰±۶۵/۰) بود که از تفاوت معنی داری برخوردار بودند. کنه های شکارگر غالب باغ های میوه دانه دار در مناطق مورد مطالعه گونه های Eustigmaeus anauniensisبا فراوانی نسبی ۵/۳۳ درصد وStigmaeus elongatus با فراوانی نسبی ۶/۱۷ درصد بودند.

Authors

سعید پاک طینت سئیج

دانشگاه فردوسی مشهد

حسین صادقی نامقی

دانشگاه فردوسی مشهد

مجتبی حسینی

دانشگاه فردوسی مشهد

سعید هاتفی

دانشگاه فردوسی مشهد