مبانی قرآن شناختی برای حکمی سازی علم مشاوره

هدف: در قرآن کریم گزاره های هدایتگری وجود دارد که می توان از آن ها گزاره های مشاوره ای را استنباط نمود. تحقق این امر، نیازمند مبانی جامع و مانعی است تا این استنباط ها از استواری لازم برخوردار و مانع تحریف آن ها گردد. در همین راستا و با نگاه به الگوی حکمی- اجتهادی تلاش شده است تا مبانی قرآن-شناختی برای حکمی سازی علم مشاوره در دو حوزه ی امکان و جواز استنباط گزاره های مشاوره ای از آیات کریمه تبیین شود. روش: این پژوهش به شیوه ی کتابخانه محور از نوع کاربردی، میان رشته ای و مسئله محور است . طریق اندیشه ورزی بر روی داده های کتابخانه ای، تبیینی و استنتاجی می باشد. یافته ها: مبانی قرآنی در حیطه ی امکان حکمی سازی علم مشاوره، جامعیت قرآن و گستره ی آن در هدایتگری بشر، فطری بودن آموزه های قرآنی، حکیم بودن کلام قرآن، مناسبت ویژگی های زبان قرآن با اصول مشاوره و وجود موضوعات مبنایی آموزه های مشاوره ای در قرآن کریم است. در حوزه ی جواز استنباط گزاره های مشاوره-ای از گزاره های هدایتگر قرآنی، آیات دال بر تدبر در قرآن کریم می باشد. نتیجه گیری: با توجه به مبانی یافت شده در حوزه ی امکان و جواز استنباط گزاره های مشاوره ای از گزاره های هدایتگر قرآن، آیات کریمه بستری مناسب برای ایجاد نظام مشاوره ای را فراهم می کند.

Keywords:

مشاوره , حکمی سازی , علم دینی , مشاوره ی قرآنی