بررسی نقش و راهبرد شبکه سازی مدیریتی نسبی در عملکرد سازمان ها

معمولا از مدیران دولتی انتظار می رود که با همکاری خوب، نشان دادن تلاششان برای افزایش فرصت های مشارکت در سازمان هایشان و گسترش شبکه اتحاد با تعداد زیادی از ارگان های خصوصی، سایر سطوح دولت و به طور فزاینده، آژانس های غیرانتفاعی، جو را در دست بگیرند و به عملکردها و رویه های سازمان های عمومی بپردازند. روابط و ارتباطات اجتماعی آن ها با ذینفعان داخلی و خارجی برای دستیابی به منابع و اطلاعات لازم حیاتی می باشد. این تلاش های جهت یافته خارجی شبکه، «شبکه مدیریتی» نامیده می شود و می تواند عملکردهای زیادی، از جمله «ایجاد پشتیبانی، مذاکره با دیگران در محیط خارجی آژانس، کمک به مدیریت اقدامات چند سازمانی، بهره برداری از فرصت ها، محافظت سازمان اصلی از چالش ها یا تهدیدها و گاها کمک به مجموعه ای از سازمان ها برای هدایت به سمت هدف» را انجام دهد.این تحقیق با بهره گیری از یک مجموعه داده پانل از مدارس مناطق محلیایالات متحده از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۵ ، نشان می دهد که با افزایش سطح نسبی شبکه سازی مدیریتی ، عملکرد سازمانی با سرعت بیشتری بهبود می یابد و هنگامی که سازمان نیازهای نهادی خود را برآورده می کند و محیط پیچیده ، متعالی و آشفته است، سازمان از مزایای استفاده از شبکه سازی های نسبی به طور موثرتری استفاده می کند

Keywords:

شبکه سازی مدیریتی , عملکرد شرکت ها , راهبرد