تدوین شاخص ها و معیارهای بومی موثر بر برنامه ریزی شهرهای کم کربن (مطالعه موردی: شهری ساری)

شهر کم کربن یا بدون کربن رویکرد جدیدی است که زیرمجموعه رویکرد شهر پایدار به شمار می رود. هدف اصلی آن، کاهش تولید گازهای گلخانه ای و کربن دی اکسید در شهرها و سکونتگاه هاست. شهر ساری، مرکز استان مازندران، دارای منابع طبیعی و موقعیت ویژه جغرافیایی است که در سال های اخیر با توسعه شتابان شهرها از مسیر توسعه هماهنگ با طبیعت خارج شده است. پژوهش حاضر درپی تدوین معیارها و شاخص هایی برای شهر ساری با رویکرد شهر کم کربن است و در این راه از روش کتابخانه ای و مطالعه اسنادی برای جمع آوری معیارها و شاخص های اولیه بهره گرفته شد. با مصاحبه عمیق با خبرگان و تحلیل آن از طریق نرم افزار مکس کیودا، معیارها و شاخص های بومی سازی شد و با ابزار پرسش نامه، شاخص ها و معیارها توسط کارشناسان امتیازدهی و اولویت بندی شد. بدین ترتیب این پژوهش از نظر ماهوی در گروه پژوهش ها کاربردی و از نظر هدف توصیفی­ تحلیلی است. نتایج حاکی از آن است که سه معیار الگوی کاربری، مدیریت و سیاست گذاری در اولویت قرار دارند و شاخص هایی نظیر روش های حمل ونقلی پایدار، منابع تجدیدپذیر برای تامین انرژی محلات و زیرساخت های سبز و پایدار، رتبه های اول تا سوم را به خود اختصاص دادند. نتایج نشان داد که علاوه بر عوامل کالبدی، آگاهی سازی و سیاست گذاری صحیح در جهت مشارکت شهروندان می تواند شکل گیری شهر کم کربن را تسریع کند.

Keywords:

برنامه ریزی بدون کربن , ردپای کربن , شهر پایدار , شهر بدون کربن , گرمایش جهانی