بازداشت موقت در تعارض با حقوق و آزادی اساسی مردم

نویسنده در این مقاله به بررسی قرار بازداشت موقت پرداخته است.طبق تعریف بازداشت موقت عبارتست از حبس یا در توقیف نگاه داشتن متهم در طی تمام یا قسمتی از جریان تحقیقات مقدماتی که می تواند تداوم داشته باشد. این قرار یکی از قرارهای تامین و در واقع از شدیدترین قرارهاست و از آنجا که فرضیه مجرمیت برای متهم می کند مغایر اصل برائت(اصل ۷۳ قانون اساسی)و اصول دیگر قانون اساسی از جمله اصل ۲۲،۲۳ که به بیان آزادیها و حقوق افراد پرداخته می باشد. در ادامه نویسنده به مقایسه بازداشت موقت در قانون سابق مصوب سال ۰۹۲۱ و قانون اخیر التصویب ۸۷۳۱ و بیان نظریات مخالفان و موافقان و منافع و مضار بازداشت موقت پرداخته است.و در انتها به بیان رهیافت هایی از جمله عدم گسترش جواز صدور این قرار و طبقه بندی بازداشت گاه ها،ضرورت حمایت دولت از خانواده های زندانیان و بالابردن سطح آگاهی ماموران و مردم پرداخته است.

Keywords:

بازداشت موقت , متهم , قانون آیین دادرسی کیفری , جرایم , آیین دادرسی کیفری سابق , مقررات قانون آیین دادرسی کیفری , قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی , قانون , حقوق , بازداشت موقت در قانون آیین