توسعهی یک مدل توصیفی دسترسی فضایی به خدمات درمان عمومی با استفاده از روش حوزهی نفوذ شناور دومرحلهای (مطالعهی موردی: منطقهی ۱۰ شهرداری اصفهان)
Publish place: Human Geography Research، Vol: 44، Issue: 4
Publish Year: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 76
This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JHGR-44-4_005
تاریخ نمایه سازی: 10 آبان 1402
Abstract:
دسترسی فضایی از مفاهیم اصلی در ادبیات برنامه ریزی حملونقل و جغرافیا، بهویژه در ابعاد اجتماعی، ازجمله عدالت است. در مقالهی پیش رو، مفهوم دسترسی مورد بررسی قرار گرفته و یک مدل توصیفی با استفاده از روش حوزهی نفوذ شناور دو مرحله ای، برای تحلیل دسترسی فضایی به خدمات درمان عمومی در منطقهی ۱۰ شهرداری اصفهان ارائه می شود. هدف این مقاله، تحلیل کمی برابری (یا نابرابری) فضایی حوزه های آماری مختلف، از نظر دسترسی به خدمات درمان عمومی با استفاده از مدل های ریاضی است. روش پژوهش از نوع تحلیلی توصیفی و داده های این تحلیل شامل اطلاعات جغرافیایی مکان و فراوانی نیروهای مراکز خدماتی در منطقه، داده های جمعیتی حوزه ها و شبکهی معابر در منطقه است که بهواسطهی رویکرد تحلیل توزیع فضایی، از ابزار تحلیلگر شبکهی نرم افزار Arc GIS استفاده شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که این منطقه از نظر استاندارد تعداد نیرو از وضعیت بهنسبت مناسبی برخوردار است. با این وجود، توزیع فضایی نامناسب این نیروها در سطح منطقه، به ایجاد نابرابری بین حوزه ها در دسترسی به این خدمات منجر شده است. مقادیر به دست آمده برای میانگین و انحراف معیار دسترسی (۰۰۴۶۱/۰ و ۰۰۰۶۵۵/۰)، حاکی از اختلاف قابل توجه دسترسی فضایی به خدمات بین حوزه هاست، به گونه ای که دسترسی حدود ۶۸ درصد از حوزه ها، پایین تر از میانگین منطقه است که گویای عدم وجود فرصت برابر برای شهروندان است. حوزه های آماری واقع در شرق منطقه، نسبت به حوزه های غربی، دسترسی ضعیف تری به خدمات دارند. نتیجهی دیگر اینکه وضعیت دسترسی در حوزه های غربی، همگن تر از حوزه های شرقی است. از روش مورد استفاده در این مقاله، می توان برای بررسی دسترسی فضایی به انواع مختلف خدمات و چگونگی توزیع جغرافیایی آن، بهشکل ریاضی و کمی برای شناخت وضع موجود و برنامه ریزی برای رفع کاستی های احتمالی بهره برد.
Keywords:
Authors
امیر رضا ممدوحی
استادیار گروه برنامه ریزی حمل و نقل، دانشگاه تربیت مدرس
مریم لاوی
کارشناس ارشد شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی