بررسی نوستالژی در دیوان ناصرخسرو
Publish place: Journal of Lyrical Literature Researches، Vol: 8، Issue: 15
Publish Year: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 77
This Paper With 24 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLLR-8-15_004
تاریخ نمایه سازی: 10 آبان 1402
Abstract:
ناصرخسرو به عنوان شاعری صاحب سبک و غیر قابل تقلید در ادبیات فارسی شناخته شده است. هر شاعری به فراخور حال و هوا و موقعیت خود به گذشته و لحظات پس پیش نهاده توجه دارد. نوستالژی یکی از اصطلاحات روانشناسی است که وارد حیطهی ادبیات شده است. نوستالژی یا حسرتسروده، حسرتهای شاعران و نویسندگان را که با نگاهی به گذشته در آثار آنان نمود یافته است، به مخاطبان عرضه میکند. این پژوهش ابتدا تعریفی از نوستالژی به دست میدهد و انواع مفاهیم نوستالژی را در زیر دو عنوان کلی فردی و جمعی ارائه میدهد؛ سپس به بررسی مفاهیم نوستالژی در دیوان ناصرخسرو و تحلیل کارکردهای زبان در نوستالژیک کردن فضای اشعار و ارتباط آن با نوستالژی فردی و همچنین بررسی مولفههایی همچون اسطورهپردازی و گرایش به آرمانشهر و پیوند آن با نوستالژی جمعی میپردازد.
Keywords:
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :