اثر تنش خشکی در مراحل رشدی مختلف بر عملکرد دانه و برخی ویژگی های زراعی و فیزیولوژیکی سه رقم گلرنگ بهاره

ارزیابی عملکرد دانه سه رقم گلرنگ بهاره تحت تاثیر تنش خشکی ایجاد شده در اثر قطع آبیاری در مراحل مختلف رشدی در قالب طرح اسپیلت پلات با پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و در دو سال زراعی (۱۳۸۳-۱۳۸۱) در کرح انجام شد، تیمار اصلی، شش سطح تنش خشکی در مراحل رشدی تکمه زنی و دانه بندی، تکمه زنی و گلدهی، تکمه زنی، گل دهی، دانه بندی و بدون تنش در ارقام محلی اصفهان، اراک ۲۸۱۱ و FO۲ اعمال شد. بر اساس نتایج، بالاترین عملکرد دانه متعلق به رقم محلی اصفهان در تیمار بدون تنش با ۱۲۵۸ کیلوگرم در هکتار بود. این رقم در تیمار تنش ناشی از قطع آبیاری در مرحله پر شدن دانه اختلاف معنی داری در عملکرد دانه نشان نداد. تنش خشکی در مرحله تکمه زنی و گل دهی بیشترین تاثیر را در عملکرد دانه نسبت به مرحله پر شدن دانه داشت، بنابراین، این سطح آبیاری قابل توصیه به زراعین است. ارقام در مرحله گل دهی به حداکثر سرعت رشد محصول (CGR) رسیدند و بعد از آن کاهش سرعت رشد نشان دادند، کمبود رطوبت در مراحل رشد تکمه زنی و گلدهی موجب کاهش شدید سرعت رشد شد. قطع آبیاری در مرحله تکمه زنی و پر شدن دانه باعث کاهش RGR شد. نتایج این بررسی نشان داد با قطع آبیاری پس از پایان مرحله گل دهی یا شروع پر شدن دانه ضمن اینکه عملکرد دانه دچار افت چندانی نمی شود، در مصرف آب نیز صرفه جویی خواهد شد.

Keywords:

گلرنگ بهاره , تنش خشکی , عملکرد دانه , شاخص های رشد