بررسی سیاست جمهوری اسلامی ایران در قبال عراق جدید (۲۰۱۵-۲۰۰۳)

در پژوهش حاضر سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در عراق پس از صدام مورد مطالعه قرار می​گیرد. با حمله آمریکا و متحدانش به عراق در سال ۲۰۰۳م، رژیم بعث عراق سرنگون گردید و عراق جدیدی با ساختار سیاسی نوینی شکل گرفت. با تغییر ساخت قدرت و حکومت عراق، زمینه حضور و نفوذ بازیگران منطقه​ ای از جمله ایران در این کشور فراهم شد و این پرسش مطرح می شود که جمهوری اسلامی ایران چه سیاستی را در قبال عراق پس از صدام اتخاذ کرده است و در پی کسب چه اهدافی می​باشد؟ یافته ​های مقاله حاضر که برای پیشبرد مباحث خویش از روش ترکیبی توصیفی – تحلیلی بهره گرفته است حاکی از آن است که سیاست جمهوری اسلامی ایران در عراق پس از صدام بر مبنای همکاری و ائتلاف  بوده است، به این معنا که جمهوری اسلامی ایران در راستای افزایش گستره نفوذ خود و کاهش تهدیدات ناشی از تحولات عراق بر امنیت ملی خود، بر تحکیم و تثبیت جایگاه شیعیان در ساختار سیاسی عراق و تقویت دولت مرکزی آن کشور تاکید کرده و می​کند.

Keywords:

سیاست خارجی , ایران , عربستان , آمریکا , عراق جدید , سیاست تعاملی