بررسی رابطه هوش معنوی و هوش هیجانی با پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان

دین واخلاق دو حقیقتی هستند که نه تنها در دین اسلام بلکه در سایر ادیان نیز جدایی از هم ندارند. اسلام، منطق خود را دراخلاق و مسائل اخلاقی بسط داده است و از نقش بنیادهای اخلاقی، در انگیزه و چگونگی رفتار انسانی بحث کرده است. پیونددین و اخلاق به اندازهای عمیق و گسترده است که شاید بتوان گفت: دین و اخلاق یکی است؛ و دین عامل ایجاد خلق نیک ورفتار پسندیده اخلاقی است.بر طبق این یکی کردن، اخلاق از سر چشمه دین مستفیض می گردد.دوره ابتدایی در آموزش وپرورش مهم ترین دوره محسوب میشود «که تداوم بخش تکوین شناختی، زیستی و اجتماعی کودک است» دوره مثمر بهثمری برای کودک از جهت اینکه فرصت و موقعیت مناسبی برای تحصیل، تربیت و یادگیری شیوه ارتباط صحیح با دیگرانبوجود می آید، می باشد و زمینه را فراهم می کند تا توانایی ها و استعدادهای هر کودک بتدریج شکوفا شود. تربیت، مفهومپرورش و ساختن را میرساند و بس. از نظر تربیت فرق نمیکند که تربیت چگونه و برای چه هدفی باشد؛ اگر بخواهیم با اصطلاحصحبت کنیم، باید بگوییم فن اخلاق و فن تربیت یکی نیست ... فن تربیت وقتی گفته میشود که منظور مطلق پرورش باشد.اگر اخلاق را که صفات نفسانی و اعمال و رفتار عالی انسانی است، در جهت صحیح و مثبت لحاظ کنیم، اخلاق در این معنا یکیاز ثمرات، بلکه مهمترین ثمره تربیت است. بر این اساس تربیت، فعلی است که اخلاق حاصل آن است، اگرچه تمام آن نیست؛زیرا پرورش استعدادهای فکری و ذهنی و ذوقی و غیره که همگی در دایره تربیت و از موضوعات آن هستند، به جهت اینکه بهطور مستقیم با ملکات نفسانی و خصوصیات اخلاقی مرتبط نیستند، جزء اخلاق محسوب نمی گردند؛ مثلا پرورش حافظه و قدرتاستنتاج و استعدادهای هنری و ذوقی اگرچه در محدوده تربیت قرار می گیرند، ولی چون مستقیما با صفات اخلاقی مرتبطنیستند، جزء اخلاق محسوب نمی گردند.

Keywords:

ابتدایی , دین , دانش آموزان , معلم , تدریس