اثربخشی درمان رابطه کودک-والد بر ابعاد عملکرد خانواده در مادران کودکان پیش دبستانی: یک مطالعه نیمه تجربی

زمینه و هدف: عملکرد خانواده یک عامل مهم در روابط و سلامت خانواده است که می تواند توسط درمان رابطه کودک-والد بهبود یابد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان رابطه کودک-والد بر عملکرد خانواده در مادران کودکان پیش دبستانی انجام شد. مواد و روش­ها: این پژوهش نیمه تجربی دارای طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل مادران کودکان پیش دبستانی شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بود. با استفاده از نمونه گیری تصادفی خوشه ای ۶۰ نفر انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه ۳۰ نفری آزمایش و کنترل تخصیص یافتند. ابتدا پیش آزمون در قالب پرسش نامه سنجش خانواده McMaster در مورد دو گروه اجرا شد. سپس گروه آزمایش به مدت ده جلسه در درمان رابطه کودک-والد شرکت کرد، اما گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماند. بعد از تکمیل جلسات درمان، پس­آزمون دو گروه نیز اجرا شد. داده ها با استفاده از آنالیز کوواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شد. یافته­ها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که ترکیب خطی ابعاد عملکرد خانواده در دو گروه به طور معناداری متفاوت بود (۶۳۵/۰=لامبدای ویلکز، ۴۲۳/۳=۴۵،۷F، ۰۰۵/۰=P). نتایج تحلیل کوواریانس­های یک­متغیره نیز به طور معناداری میانگین نمرات پایین تر (عملکرد بهتری) را در ابعاد حل مشکل (۰۰۴/۰=P)، ارتباط و درگیری عاطفی (۰۰۱/۰>P) در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل نشان داد. نتیجه­گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که درمان رابطه کودک-والد، درمانی موثر برای بهبود عملکرد خانواده است. توصیه می­شود این درمان حتی اگر تنها با مشارکت یکی از والدین و کودکان آن­ها اجرا شود، می تواند نتایج سودمندی برای کل خانواده داشته باشد. واژه­های کلیدی: درمان رابطه، خانواده، عملکرد، مادران، پیش دبستانی

Keywords:

Relationship therapy , Family , Function , Mothers , Preschool , درمان رابطه , خانواده , عملکرد , مادران , پیش دبستانی