بررسی اثر رزوواستاتین بر سلول های پیرامیدال هیپوکامپ و استرس اکسیداتیو در رت های نر آلزایمری

سابقه و هدف: بیماری آلزایمر نوعی اختلال تخریب عصبی است که با تجمع پلاک های آمیلوئیدی در نورون‫ها همراه است. افزایش کلسترول خون باعث افزایش رسوب این پروتئین ها و تحلیل حافظه می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر رزوواستاتین به عنوان داروی کاهنده کلسترول در رت‫های آلزایمری، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه پژوهشی اصیل(تجربی)، حیوانات به گروه های کنترل، استرپتوزوتوسین (جهت القاء آلزایمر)، رزوواستاتین و رزوواستاتین همراه با استرپتوزوتوسین تقسیم شدند. در همه گروه ها سالین (μg/rat ۱) و یا استرپتوزوتوسین (mg/kg ۳) به صورت درون بطن مغزی تزریق شد. گاواژ سالین (ml/kg ۱) یا رزوواستاتین (mg/kg ۲۰ و ۱۰) روزانه از یک روز قبل از کانول گذاری شروع و به مدت دو هفته ادامه یافت. در پایان دوره‫ی تیمار آزمون اجتنابی غیرفعال، تعداد نورون های سالم در ناحیه CA۱ و اندازه‫گیری شاخص‎های استرس اکسیداتیو در سرم خون انجام شد. یافته ها: استرپتوزوتوسین در مقایسه با گروه کنترل به‫طور معنی‫داری بازخوانی حافظه، تعداد نورونهای سالم در ناحیه CA۱، قدرت آنتی‎اکسیدانتی کل و سطح آنزیم سوپراکسید دیسموتاز را کاهش و میزان مالون‎دی‎آلدهید را افزایش داد (۰/۰۰۱P<). گاواژ رزوواستاتین (mg/kg ۲۰) به مدت ۲ هفته شاخص‫های فوق را در گروه استرپتوزوتوسین به‫طور معنی‫داری معکوس کرد (۰/۰۰۱P<) که به معنی بهبود حافظه می باشد. گاواژ رزوواستاتین به تنهایی تاثیر معنی‫داری بر شاخصهای فوق نداشت (۰/۰۵استرپتوزوتوسین از طریق مکانیسم‫های مختلف از جمله افزایش استرس اکسیداتیو و به دنبال آن مرگ سلولی منجر به کاهش نورونهای ناحیه CA۱ و کاهش حافظه می‫شود. به نظر می رسد رزوواستاتین قادر است از طریق مهار شاخص‎های استرس اکسیداتیو از اثرات مخرب استرپتوزوتوسین بر حافظه و یادگیری جلوگیری نماید.

Keywords:

streptozotocin , oxidative stress , memory , rosuvastatin , hippocampal CA۱ neurons , استرپتوزوتوسین , استرس اکسیداتیو , حافظه , رزوواستاتین , نورون های ناحیه CA۱