پیش بینی خودجرحی بر اساس سبک های هویت و تمایزیافتگی در دانش آموزان شهرستان خدابنده

هدف پژوهش حاضر پیش بینی خودجرحی بر اساس سبک های هویت و تمایزیافتگی در دانش آموزان شهرستان خدابنده بود. تحقیق حاضر از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان شهرستان خدابنده مقطع متوسطه در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۲ که حجم نمونه به روش نمونه گیری در دسترس و با استفاده از جدول مورگان ۲۰۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب در نظر گرفته شد. و ابزارگردآوری اطلاعات پرسشنامه رفتارهای خودجرحی (سانسون و همکاران، ۱۹۹۸) پرسشنامه سبک های هویت برزونسکی (ISI-۶G) (۱۹۸۹) پرسشنامه تمایزیافتگی اسکورن و دندی (DSI-R) (۱۹۹۸) بود. برای تحلیل داده ها از روش آماری از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که بین سبک های هویت و خودجرحی در دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد (۰۵/۰>P)، همچپنین بین تمایزیافتگی و خودجرحی در دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد (۰۵/۰>P)، متغیرهای سبک های هویت و تمایزیافتگی توانستند خودجرحی در دانش آموزان را پیش بینی کنند.

Keywords:

خودجرحی , سبک های هویت , تمایزیافتگی , دانش آموزان شهرستان خدابنده.