تاثیر شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی در ناگویی هیجانی، اجتناب تجربه ای و شفقت به خود در بزرگسالان دارای تجربه ترومای کودکی

مقدمه: افراد دارای تجربه ترومای کودکی در معرض خطر بالایی برای ابتلا به اختلالات روان­پزشکی پیچیده هستند. به همین دلیل شناسایی و درمان مکانیسم­های موثر بین تجارب آسیب­زا و مشکلات روان­پزشکی ضروری است؛ لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر شناخت درمانی مبتنی بر ذهن­­آگاهی در ناگویی هیجانی، اجتناب تجربه­ای و شفقت به خود در بزرگسالان دارای تجربه ترومای کودکی انجام شد. روش­ کار: مطالعه حاضر از نوع نیمه ­آزمایشی با طرح پیش­آزمون – پس­آزمون همراه با گروه کنترل بود. از بین افراد دارای تجربه ترومای کودکی و مراجعه کننده به کلینیک­ها و مراکزمشاوره شهر تهران، با استفاده از روش نمونه­گیری در دسترس ۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گروه کنترل (۱۵ نفره) جایگزین شدند. گروه آزمایش ۸ جلسه مداخله شناخت درمانی مبتنی بر ذهن­آگاهی دریافت کردند، اما گروه کنترل مداخله خاصی دریافت نکردند. ابزارهای پژوهش عبارت بودنداز: پرسشنامه ضربه های کودکی برنشتاین و همکاران (۲۰۰۳)، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو باگبی و همکاران (۱۹۹۴)، پرسشنامه پذیرش و عمل- نسخه دوم بوند و همکاران (۲۰۱۱)، مقیاس شفقت به خود نف (۲۰۰۳). داده­ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره تحلیل شدند. یافته ­ها: میانگین نمرات پس­آزمون ناگویی هیجانی و اجتناب تجربه­ای در گروه آزمایش به طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود. همچنین میانگین نمرات پس­آزمون شفقت به خود در گروه آزمایش به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود. نتایج حاکی از تاثیر معنادار شناخت درمانی مبتنی بر ذهن­آگاهی در کاهش ناگویی هیجانی (۲۴۷/۷۰=F، ۰۰۱/۰P=)، اجتناب تجربه­ای (۳۶۴/۷۴=F، ۰۰۱/۰P=) و افزایش شفقت به خود (۵۶۹/۱۴=F، ۰۰۱/۰P=) در افراد دارای تجربه ترومای کودکی است. نتیجه­ گیری: یافته های این مطالعه در راستای پیشینه پژوهش، اثربخشی این رویکرد درمانی را بر مولفه های روان شناختی بزرگسالان دارای تجربه ترومای کودکی نشان داد، هرچند مطالعات تکمیلی در این زمینه پیشنهاد می شود.

Keywords:

Alexithymia , Experiential Avoidance , Self-Compassion , Mindfulness-Based Cognitive Therapy. , ناگویی هیجانی , اجتناب تجربه ای , شفقت به خود , شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی.