عوامل موثر در بهینگی ایمونیزاسیون جهت دستیابی به آنتی بادی علیه آنتی ژن RhD در محیط کشت

چکیده سابقه و هدف آنتی بادی علیه آنتی ژن RhD در طب انتقال خون و بالین از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. لذا در این مطالعه به بررسی عوامل موثر در بهینگی ایمونیزاسیون جهت دستیابی به لنفوسیت ایمونیزه شده تولیدکننده آنتی بادی پرداخته شده تا در محیط آزمایشگاهی به آنتی بادی علیه آنتی ژن RhD دست یافته شود. مواد و روش ها در یک مطالعه تجربی، لنفوسیت های خون محیطی به روش فایکول از کیسه های خون کامل O منفی جداسازی شدند. سپس این لنفوسیت ها با ال لوسین متیل استر تیمار شده و در پلیت کشت سلولی با آنتی ژن محلول و ذره ای RhD ، اینترفرون گاما، اینترلوکین۴ و CpGODN به مدت یک هفته در دمای ۳۷ درجه سانتی گراد مواجه شدند. پس از این مدت انکوباسیون به منظور ارزیابی تولید آنتی بادی از لنفوسیت ها بر روی سوپرناتانت حاصل از محیط کشت مواجه سلولی با روش الایزا انجام شد.  یافته ها استفاده از اینترفرون گاما، ترکیب آن با اینترلوکین-۴ و CpGODN به عنوان عوامل بهینه کننده جهت تولید آنتی بادی از لنفوسیت های جدا شده به روش فایکول در ایمونیزاسیون آزمایشگاهی شناخته شدند(به ترتیب با تولید آنتی بادی با غلظت های ۸۳۱/۳۶ ± ۸۵۱/۷۵ ، ۲۹۳/۳۱ ± ۱۹۵/۸۲ و۸۱۴/۲۴ ± ۱۳۴/۶۶ نانوگرم در میلی لیتر در ۱۰ مواجه صورت گرفته).   نتیجه گیری استفاده از عوامل بهینه کننده ایمونیزاسیون نقش موثری بر تولید آنتی بادی علیه آنتی ژن RhD در محیط آزمایشگاهی دارند.

Keywords:

Key words: Immunization , In Vitro Techniques , Antibodies , کلمات کلیدی: ایمنی زایی , تکنیک درون آزمایشگاهی , آنتی بادی ها