ارتباط بین طول عمر واحدهای خون دریافتی در جمعیت بیماران تحت جراحی بای پس شریان کرونر ایزوله در مرکز قلب تهران و مرگ و میر بیمارستانی

چکیده سابقه و هدف عمل جراحی بای پس شریان کرونر در بیماری عروق کرونر شایع است و برخی از بیماران نیازمند تزریق خون خواهند شد. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط بین طول عمر واحدهای خون دریافتی در جمعیت بیماران تحت CABG در مرکز قلب تهران بود. مواد و روش ها در یک مطالعه کوهورت، بیماران در دو گروه دریافت کنندگان خون تازه یعنی کمتر از دو هفته از عمر کیسه، شامل ۷۴۴ نفر و غیر تازه بیش از دو هفته، شامل ۱۲۵۹ نفر تقسیم شدند. متغیرهایی شامل فاکتورهای دموگرافیک، ساعت های اتصال به ونتیلاتور، ساعت های بستری در ICU ، برون ده بطن چپ،آریتمی، نارسایی کلیه، تامپوناد، اختلالات عصبی گذرا، عفونت زخم، سپسیس، پنومونی، سکته قلبی و مغزی، آمبولی ریه و مرگ و میر داخل بیمارستانی در دو گروه مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها توسط آزمون های کای دو و کاپلان مایر و ۲۱ SPSS ، تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها از ۲۰۰۳  فرد مورد بررسی، ۷۱۵ نفر(۷/۳۵%) زن و ۱۲۸۸ نفر(۳/۶۴%) مرد بودند. بر اساس منحنی کاپلان مایر،  میزان بقای درون بیمارستانی در دریافت خون تازه ۸/۹۵% و در خون غیر تازه ۵/۹۶% بود که تفاوت آماری معناداری را نشان نداد. بین مصرف خون تازه و سایر متغیرهای ذکر شده نیز  تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری عدم ارتباط قوی بین مرگ و میر و دریافت خون تازه و غیر تازه، این فرضیه را مطرح می کند که الزاما نیازی به اولویت خون تازه در  CABGوجود ندارد و این فرآورده می تواند در موارد خاصی که کاربرد خون تازه در آن ها به اثبات رسیده است، به کار گرفته شود.

Keywords:

Key words: Mortality , Red Blood Cell Transfusion , Coronary Artery Bypass Grafting , کلمات کلیدی: مرگ و میر , انتقال گلبول های قرمز , بای پس شریان کرونر