مقایسه تاثیر کوتاه مدت تزریق موضعی پلاسمای غنی از پلاکت(PRP) و خون اتولوگ در درمان اپی کندیلیت خارجی

چکید ه   سابقه و هدف   برای درمان اپی کندیلیت خارجی، درمان های غیرجراحی متعددی وجود داردکه از میان این روش ها اخیرا استفاده از تزریق پلاسمای غنی از پلاکت ( PRP ) رو به افزایش است. هدف از این مطالعه، مقایسه تاثیر کوتاه مدت تزریق پلاسمای غنی از پلاکت و خون اتولوگ در درمان اپی کندیلیت خارجی بود.   مواد و روش ها   در یک کارآزمایی بالینی، ۴۵ بیمار مبتلا به اپی کندیلیت خارجی مزمن به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند، هر دو گروه تحت درمان های بریس، استامینوفن و تمرین های ورزشی کششی و تقویت کننده اکستانسورهای مچ دست قرار گرفتند. گروه ۱ علاوه براین درمان ها، تحت تزریق موضعی PRP و گروه ۲ تحت تزریق خون اتولوگ قرار گرفتند. در دو گروه، عملکرد آرنج بیماران ، آستانه درد و مقیاس ارزیابی عملکرد آرنج پیش از انجام تزریق و سپس با فاصله ۴ و ۸ هفته پس از انجام تزریقات توسط آزمون های کای دو ، دقیق فیشر و ۱۶ SPSS مقایسه شدند.   یافته ها   متغیرهای شدت درد، عملکرد آرنج و آستانه درد به دنبال فشار در هفته ۴ پس ازتزریق در دو گروه بهبود معنادار داشت. تفاوت آماری معناداری بین متغیرهای دو گروه در هفته ۴ نبود. در هفته ۸ ، متغیرهای شدت درد و عملکرد آرنج تنها در گروه PRP بهبود معنادار داشت و در گروه خون اتولوگ، هیچ کدام از متغیرها در هفته ۸ معنادار نبودند.   نتیجه گیری   تزریق خون اتولوگ و PRP هر دو در درمان مبتلایان به اپی کندیلیت خارجی موثرند. با این حال با توجه به کاهش درد و بهبود عملکرد آرنج، تزریق PRP در کوتاه مدت موثرتر و ارجح بر تزریق خون اتولوگ است.

Keywords:

Tennis Elbow , Platelet-Rich Plasma , Autologous Blood Transfusion , آرنج تنیس بازان , پلاسمای غنی از پلاکت , انتقال خون اتولوگ