طراحی مقیاس خودکارآمدی رفتارهای پیشگیری کننده از کووید ۱۹

زمینه و اهداف: با توجه به اهمیت خودکارآمدی جهت سازگاری با بیماری کووید ۱۹ در دراز مدت و توانایی محافظت افراد از خود در مقابله با این بیماری مطالعه حاضر با هدف طراحی مقیاس خودکارامدی در رفتارهای پیشگیری کننده از کووید ۱۹ اجرا گردیده است. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در سال ۱۴۰۱ -۱۴۰۰ با روش نمونه گیری تصادفی بر روی ۲۹۲ نفر از مراجعه کنندگان به مراکز بهداشتی درمانی شهر اراک انجام شد. روایی صوری به صورت کیفی و کمی مورد بررسی قرار گرفت و نسبت و شاخص روایی محتوای ابزار، با قضاوت کیفی یک پانل ۱۰ نفره خبرگان محاسبه گردید، سپس پایایی با تعیین همسانی درونی (ضریب آلفای کرونباخ) ، روایی محتوا با نظر متخصصین و روایی سازه با تحلیل عامل اکتشافی بررسی و مورد تایید قرار گرفت. یافته ها: تعداد ۱۷۳ نفر (%۲/۵۹) مرد و میانگین( انحراف معیار) سن (۸/۱۲) ۶/۳۷ سال و بیشترین گروه سنی ۵۹-۴۱ ساله بودند. تعداد ۱۶۳ نفر (%۳/۴۸) سابقه ابتلا به کووید را داشتند. میانگین شاخص روایی محتوا (CVI) ۹۴/۰ و نسبت روایی محتوا (CVR) ۸۹/۰ بود. میانگین ضرایب آلفای کرونباخ محاسبه شده برابر با ۸۹/۰ و ضریب همبستگی درون گروهی (ICC) ۸۶/۰ بود. روایی سازها در تحلیل عامل اکتشافی ابزار خودکارآمدی در ۱۰ آیتم دو عاملی که ۸/۶۶ درصد واریانس خودکارآمدی کووید۱۹ را تبیین کرد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه شواهد مناسبی در خصوص ابزار مناسب پایا و روا بر اساس اعتبارسنجی فرهنگی جهت خودکارامدی رفتارهای پیشگیری از کووید-۱۹ در جامعه ایرانی را فراهم نمود.

Keywords:

کووید-۱۹ , روایی و پایایی , خودکارامدی , اعتبارسنجی