نقش میانجی کیفیت زندگی کاری در رابطه با نگرش مذهبی و مسئولیت پذیری اجتماعی (مورد مطالعه: کارکنان دانشگاه پیام نور خراسان شمالی)

مسئولیت پذیری اجتماعی کارکنان یکی از مهم­ترین چالش های سازمانی محسوب می شود. هدف این مطالعه بررسی مسئولیت­پذیری اجتماعی کارکنان دانشگاه پیام نور خراسان شمالی با درنظرگرفتن نقش نگرش مذهبی و کیفیت زندگی کاری است. پژوهش با رویکرد کمی و روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش، شامل تمامی کارکنان علمی و اداری دانشگاه پیام نور خراسان شمالی در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۳۹۸ به تعداد ۱۵۲ نفر است که براساس جدول کرجسی و مورگان ۱۰۸ نفر به­عنوان نمونه با روش تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند و ۱۰۳ پرسشنامه تکمیل شد. برای گردآوری داده ها از ابزار پرسشنامه استفاده شد. تحلیل عامل تاییدی، روایی همگرای مدل تجربی با نظری را نشان داد و مقادیر ضرایب آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی (CR) بیانگر پایایی مطلوب سنجه تحقیق بودند (بزرگ­تر از ۷/۰). یافته های تحقیق نشان دادند که بین دو مولفه اعتقادی (با میانگین ۱۸) و تجربی (با میانگین ۱۶) نگرش مذهبی با مسئولیت پذیری اجتماعی رابطه معنی­داری وجود دارد، هم چنین بین هر سه مولفه کیفیت زندگی کاری (با میانگین ۶۷/۶) و مسئولیت پذیری اجتماعی (با میانگین ۰۲/۱۷) رابطه معنی داری وجود دارد، ولی با توجه به اینکه بین نگرش­های مذهبی و کیفیت زندگی کاری رابطه معنی داری وجود نداشت، می توان نتیجه گرفت که کیفیت زندگی کاری کارکنان دانشگاه رابطه معنی داری با نگرش های مذهبی آن ها ندارد و کیفیت زندگی کاری میانجی مناسبی جهت تبیین مسئولیت پذیری اجتماعی کارکنان توسط نگرش های مذهبی آن ها نیست و درواقع کیفیت زندگی کاری می تواند به­عنوان یک متغیر مستقل قوی بر میزان مسئولیت پذیری کارکنان نقش داشته باشد.

Keywords:

نگرش مذهبی , کیفیت زندگی کاری , مسئولیت پذیری اجتماعی , دانشگاه پیام نور خراسان شمالی