تاثیر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر سبک زندگی بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی

اهداف: امروزه بیماری­های غیرواگیر به­علت پدیده­ نوسازی جوامع، پیشرفت فناوری و تراکم جمیعت در مناطق شهری، تغییر سبک و شیوه زندگی و گرایش افراد به عادات نامناسب شیوع گسترده­ای پیدا نموده­اند. بیماری­های قلبی و عروقی از این نوع اختلالات و شایع­ترین علت مرگ در بیشتر کشورهای جهان و همچنین ایران و مهم­ترین عامل ازکارافتادگی است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر الگوی توانمندسازی خانواده­محور بر سبک زندگی بیماران انفارکتوس قلبی بود. روش­­­ها: این پژوهش کارآزمایی بالینی از شهریور تا آذر ۱۳۸۷ روی کلیه بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی بستری در بخش سی­سی­یو بیمارستان شریعتی تهران انجام شد . پس از نمونه­گیری به­روش خوشه­ای تصادفی، نمونه­ها (۷۰ بیمار) به­صورت تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. برای گروه آزمون، الگوی توانمندسازی خانواده­محور با چهار بعد تهدید درک­شده (شدت و حساسیت)، خودکارآمدی، مشارکت آموزشی و ارزشیابی و برای گروه شاهد مراقبت رایج اجرا شد. ابزارهای پژوهش پرسش­نامه­های اطلاعات دموگرافیک، سبک زندگی و چهار بعد توانمندسازی بودند. از آزمون­های آماری مجذور کای، فیشر، تی­مستقل و من- ویتنی برای تحلیل داده­ها استفاده شد. یافته­ها: هر دو گروه آزمون و شاهد از نظر اطلاعات دموگرافیک همسان بودند (۰۵/۰>p). قبل از مداخله در ابعاد سبک زندگی، تمامی مقادیر دو گروه همسان بود (۰۵/۰>p)؛ اما بعد از مداخله، به غیر از بعد سلامت جسمی (۰۵/۰>p)، اختلاف تمامی ابعاد از نظر آماری به­شدت معنی­دار بودند (۰۰۱/۰>p). نتیجه­گیری: اجرای الگوی توانمندسازی خانواده­محور برای بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی از نظر عملی امکان­پذیر و با بهبود یا اصلاح سبک زندگی خود و خانواده­شان همراه است .