اثر سمیت حاد و مزمن نانو ذرات مس بر بازماندگی و آسیب های بافتی هپاتوپانکراس و آبشش در میگوی سفید غربی (vannamei Litopenaeus)

شناخت اثرات سمی نانومواد بر آبزیان در قالب علم نانو سم شناسی آبزیان دارایاهمیت است. این مطالعه به منظور بررسی اثر سمیت حاد و مزمن نانو ذرات مسبر بازماندگی و آسیب های بافتی هپاتوپانکراس و آبشش در پست لارو مرحله ۱۶ میگوی سفید غربی (Litopenaeus vannamei)انجام شد. آزمایش سم شناسی حاد طبق استاندارد شماره ۲۰۳ OECD، طی ۹۶ ساعت انجام و تلفات میگو پس از رویارویی با غلظت های ۰/۱، ۳/۲، ۱، ۳/۲، ۱۰، ۳۲ و ۱۰۰ میلی گرم در لیتر نانوذرات مس با اندازه ۴۰ نانومتر، هر ۲۴ ساعت یکبار ثبت شد و داده ها با نرمافزار پروبیت آنالیز شدند. به دلیل عدم وجود نظم خاص در دادههای سمیت حادو در واقع سمیت غیر وابسته به غلظت این ماده در این گونه، امکان محاسبه غلظت کشنده میانی ( ۵۰ LC)میسر نگردید. در آزمون سمیت مزمن میگوها به مدت ۲۱ روز در معرض غلظتهای ۰/۱، ۰/۵ و ۱ میلی گرم در لیتر قرار داده شدند. بافتشناسی آبشش عوارض زیادی از جمله نکروز شدید، کوتاه شدنطول تیغههای آبششی ثانویه، افزایش شدید سلولهای هموسیت و کاهشسلولهای پیلار را نسبت به گروه شاهد نشان داد. در بافت هپاتوپانکراسعوارضی مثل آکرومگالی (بزرگ شدن) هسته سلولها، نکروز برخی از سلولها،همچنین کاهش تعداد سلولهای عملکردی و تخریب دیواره توبولها نسبت بهگروه شاهد مشاهده گردید. در جمع بندی، قرار گرفتن در معرض نانوذرات مسموجب آسیب بافت های هپاتوپانکراس و آبشش در میگوی سفید غربی شده ودر نهایت عوارض ایجاد شده می تواند باعث مرگ و میر در میگو شود

Keywords:

نانو سم شناسی , نانوذراتمس , آسیب بافتی , میگوی سفید غربی