آسیب شناسی و فراوانی نماتود پارابرونما اسکریابینی در نشخوارکنندگان کوچک استان کرمان
Publish place: The Journal of Comprative Pathobiology، Vol: 14، Issue: 4
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 82
This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JCPS-14-4_004
تاریخ نمایه سازی: 29 آبان 1402
Abstract:
انگلهای دستگاه گوارش به دلیل بروز اسهال و عفونتهای تحت بالینی سبب کاهش وزن و تولید به ویژه در نشخوارکنندگان کوچک می شوند. انگل پارابرونما اسکریابینی یکی از شایعترین نماتودهای شیردان است. تاکنون مطالعهای در خصوص آسیب شناسی این انگل و مرحله توقف رشد لاروی انگل پارابرونما صورت نگرفته است. در مطالعه حاضر، با مراجعه به کشتارگاه، ۱۱۸۹ شیردان نشخوارکننده کوچک (بدون تفکیک گوسفند یا بز) به صورت تصادفی انتخاب شدند و بطور ماکروسکوپیک از لحاظ وجود انگلهای شیردان بررسی شدند. از نظر ماکروسکوپیک، در سطح شیردان، تخریش های کوچک و گاهی زخم، ضخیم شدن مخاط شیردان و افزایش ترشحات موکوسی قابل مشاهده بود با توجه به نتایج به دست آمده، از مجموع ۱۱۸۹ نمونهی شیردان جمع آوری شده از کشتارگاه کرمان، ۸۰۷ شیردان (%۸۷/۶۷) آلوده به نماتود بودند و ۳۸۲ شیردان (%۱۲/۳۲) هیچ گونه آلودگی به انگلهای کرمی نداشتند. از ۸۰۷ نمونهی آلوده به نماتود، ۳۰۷ نمونه (%۸۲/۲۵) فقط به پارابرونما و تعداد ۵۰۰ شیردان (%۰۵/۴۲) علاوه بر پارابرونما به سایر نماتودها نیز آلوده بودند. از مجموع ۳۰۷ نمونه ی خالص آلوده به پارابرونما، تعداد ۲۴۷ شیردان جهت هضم با پپسین و مطالعه پاتولوژیک انتخاب شدند. در آسیب شناسی بافتی، مقاطع مختلف انگل بالغ در لایه ی مخاطی شیردان دیده شد. کاهش سلولهای پریتال غدد، هیپرپلازی سلولهای موکوسی و واکنش التهابی شامل تجمع لنفوسیتها و ائوزینوفیلها و در مواردی واکنش گرانولوماتوز در اطراف انگل مشاهده گردید. هیچگونه لارو انگل پارابرونما در غدد شیردان در مقاطع پاتولوژیک مشاهده نگردید. نتایج این مطالعه نشان دهنده آلودگی نشخوارکنندگان کوچک استان کرمان به انگل پارابرونما اسکریابینی و وجود جراحات آسیب شناسی در شیردان بود.
Keywords: