تاثیر مقادیر مختلف کرم پرتار (Perinereis nuntia) در جیره غذایی مولدین میگوی سفید غربی (Penaeus vannamei) بر رشد، بازماندگی و مقاومت لاروهای حاصل در برابر استرس های محیطی

مطالعه حاضر با هدف استفاده از کرم پرتار Perinereis nuntia در جیره مولدین میگوی سفید غربی و بررسی بازماندگی، رشد و مقاومت پست لارو ۱۵ روزه در برابر استرس های محیطی شوری، دما و فرمالین در مرکز بازسازی ذخایر آبزیان کلاهی در استان هرمزگان انجام شد. سه تیمار آزمایشی با سه تکرار تعیین گردید. لاروهای حاصل از مولدین تغذیه شده با اسکوئید، ملالیس و جگر گاو در تیمار یک، اسکوئید، ملالیس، جگر گاو و ۸% کرم پرتار در تیمار دو و اسکوئید، ملالیس، جگر گاو و ۱۲% کرم پرتار در تیمار سه قرار گرفتند. شاخصهای رشد (طول کل و وزن تر) لاروها بررسی شده و جهت تعیین مقاومت در برابر استرس های محیطی، لاروها بمدت ۳۰ دقیقه در معرض شوری (۱۰،۲۰، ۴۰ و ۵۰ قسمت در هزار)، دما (۱۰، ۲۰، ۴۰ و ۵۰ درجه سانتیگراد) و فرمالین (۱۰۰ قسمت در میلیون) قرار گرفتند و میزان بازماندگی محاسبه شد. بیشترین و کمترین میانگین طولی و وزنی بترتیب متعلق به تیمار سه و تیمار یک بود و تیمار یک با سایر تیمار ها دارای تفاوت معنی دار بود (۰۵/۰>p). در مقاومت به استرسهای محیطی، بیشترین بازماندگی در تیمار سه و کمترین بازماندگی در تیمار یک بود. بازماندگی لاروها بین تیمارهای مختلف در تستهای شوری و فرمالین تفاوت معنی داری نداشت اما تیمارهای دو و سه در تستهای دمایی ۱۰ و ۵۰ درجه بازماندگی بیشتری نسبت به تیمار یک داشتند (۰۵/۰>p). طبق نتایج، استفاده از کرم پرتار P. nuntia در جیره غذایی مولدین میگوی سفید غربی می تواند باعث افزایش شاخص های رشد و مقاومت لاروها در برابر استرس های محیطی شود.

Keywords:

Penaeus vannamei , کرم پرتار Perinereis nuntia , رشد , استرس محیطی