استفاده از فناوری نانو در انتقال پروبیوتیک ها

امروزه، نقش پروبیوتیک ها به عنوان میکروارگانیسم های مفیدی که در بهبود سلامت، پیشگیری و کنترل اختلالات بالینی میزبان نقش دارند، تایید شده است. بنابر گفته سازمان بهداشت جهانی، اگر پروبیوتیک ها در مقادیر کافی و مناسب به میزبان تجویز شوند، برای سلامت بسیار مفید می باشند. برای انتقال اثرات پروبیوتیک به مصرف کننده، میکروارگانیسم های پروبیوتیک باید از نظر متابولیکی در محصولات غذایی پایدار و فعال باشند و در قسمت اعظم دستگاه گوارش زنده بمانند و همچنین باید اثرات مفید خود را در روده میزبان داشته باشند. یکی از مشکلات عمده در این زمینه، بقای سلول های پروبیوتیک در برابر حملات فیزیکی و شیمیایی در طول عبور از دستگاه گوارش به روده است. پیشرفت ها در زمینه ی بهبود تکنیک های کپسوله سازی در مقیاس میکرو برای دستیابی به زنده مانی سلولی بالا، مقاومت معده، مقاومت دما و ماندگاری طولانی تر متمرکز شده است. با این حال، این رویکردهای میکروکپسولاسیون دارای محدودیت ها و چالش هایی هنگام استفاده بالینی می باشند. مطالعه حاضر، مروری کوتاه بر پیشرفت فعلی روش های مختلف کپسوله سازی پروبیوتیک با تمرکز بیشتر بر روی استراتژی های کپسوله سازی تک سلولی مدرن و نوظهور با استفاده از نانوپوشش ها برای سلول های پروبیوتیک فردی ارائه می دهد. در نهایت، مزایای روش های مختلف نانوکپسوله سازی مورد بحث قرار گرفته و اشاره ای به آینده ی توسعه پروبیوتیک های پوشش دار با ویژگی های پیشرفته و مزایای سلامتی آن خواهد داشت.

Keywords:

پروبیوتیک , نانوتکنولوژی , کپسوله سازی , نانوکپسولاسیون